Waar blijft het pleidooi voor diversiteit van ideeën?

Diversiteitsdenken is tegenwoordig enorm hip. Elke organisatie, die op een of andere manier maar iets met diversiteit doet, krijgt al snel een subsidie. Maar wat betekent diversiteit eigenlijk? Dit verschilt van persoon tot persoon, maar meestal betekent diversiteit simpelweg een excuus voor opgedrongen multiculturalisme. Het woord wordt te pas en te onpas gebruikt om veranderingen in sociale organisatie te verantwoorden en af te dwingen. Zo liet D'66 onlangs in de Tweede Kamer weten dat zij het personeelsbestand bij Ministeries 'te blank' vindt en wil 'werk maken van diversiteit'.

Dus wat is diversiteit? Diversiteit is een natuurlijk gegeven. Het is de de facto staat van de mensheid. Ieder individu is uniek en heeft eigen gedachten, ideeën en eigenschappen. Diversiteit bestaat en dat zien we ook terug binnen de Nederlandse landgrenzen. Neem bijvoorbeeld de verschillen tussen de noordelijke en zuidelijke Nederlanden. Ondanks dat personen uit Groningen en Brabant veel overeenkomsten hebben, mede dankzij het gestandaardiseerd Nederlands, zijn zij toch onderdeel van verschillende culturen. De noorderlingen noemen we 'nuchter' de Brabanders 'bourgondisch'.

Maar voor sommigen is de diversiteit, die in Nederland van nature bestaat, niet voldoende. Blijkbaar vinden zij dat Nederland pas divers is wanneer de demografie een weerspiegeling is van de wereldbevolking. Dit zou betekenen dat autochtone Nederlanders een minderheid worden in hun eigen land. Personen die dit bepleiten zijn de ware racisten, zij focussen zich namelijk enkel op kleur en willen diversiteit 'afdwingen'. Met andere woorden zij willen specifieke mensen van een specifieke etniciteit (blanke Nederlanders) discrimineren ter faveure van anderen van een andere afkomst.

Daarmee gaan voorstanders van het diversiteitsdenken voorbij aan de al bestaande diversiteit. Die wordt namelijk nauwelijks gevierd. Wel wordt etnische en culturele diversiteit gepropageerd op scholen, om als vehikel te dienen van opgedrongen multiculturalisme. En dat is heel jammer, want het concept diversiteit biedt veel meer dan alleen het oppervlakkige denken in rassen en kleur. Het COC begrijpt dit en zet zich bijvoorbeeld in voor seksuele diversiteit, iets dat niet per se een kleurtje heeft. Uiteindelijk kan menselijke vooruitgang enkel worden bereikt door goede ideeën en daarom zou diversiteit van ideeën meer aandacht moeten krijgen. De filosoof Descartes schreef over het belang van ideeën: "I am certain that I can have no knowledge of what is outside me except by means of the ideas I have within me.”

Veel beter zou het dus zijn wanneer de focus van het diversiteitsdenken komt te liggen op de diversiteit van ideeën. En dit is waarom. Stel je voor je hebt een onderzoeksgroep aan een universiteit en creatief denken ontbreekt. Dan kan een groep wel divers zijn qua kleur, maar als diverse ideeën ontbreken dan wordt het lastig om te zoeken naar een oplossing. Etnische, culturele of seksuele diversiteit zijn slechts uitvloeisels van diversiteit van ideeën, want zonder respect voor andere ideeën zou het gehele diversiteitsdenken onmogelijk zijn. Een cultuur waarbinnen diversiteit van ideeën wordt nagestreefd zal automatisch een open en diverse samenleving zijn.

Met de focus op ideeën wordt een debatcultuur gestimuleerd, waarin mensen niet op basis van hun uiterlijk worden beoordeeld, maar op basis van hun ideeën. Dat is de wijze waarop ik geloof dat diversiteit een meerwaarde kan zijn. De huidige focus op 'kleur' leidt enkel tot heftige reacties. Tot groepsdenken en meer racisme, want niemand heeft er zin in om gediscrimineerd te worden omwille van 'diversiteit'.