Nederlands kabinet schond soevereiniteit van Syrië

Nederland is al jaren bezig zich te mengen in conflicten waar het weinig te zoeken heeft. Nu er steeds meer informatie naar buiten komt neemt de kritiek op de handelswijze van Den Haag toe. Afgelopen week werden de Nederlandse handelingen in de Syrische burgeroorlog besproken tijdens een sessie van de Vaste commissie voor Buitenlandse Zaken. Een schending van het 'non-interventie principe'.

Koos van Dam, die tijdelijk dienst deed op de Nederlandse ambassade in Syrië, stelde tijdens de vergadering van Buitenlandse Zaken het volgende: "Zonder de Amerikaans-Britse bezetting van Irak in 2003 had Al-Qaida zich daar nooit kunnen ontwikkelen". Er is behoorlijk wat mis in het Midden-Oosten en de historicus legde de vinger op de zere plek. Volgens Van Dam werden de interventies in Irak en Libië zonder duidelijke strategie uitgevoerd. Zo werd Gaddafi wel verdreven, maar was er geen strategie voor wederopbouw van Libië na de burgeroorlog. Het gevolg: meer ellende en mensensmokkel richting Europa. In Irak gebeurde hetzelfde. Deze interventie liet Hoessein snel verdwijnen, maar de Westerse coalitie verdween vrijwel direct ook uit beeld, waardoor het machtsvacuüm werd opgevuld door de extremisten van ISIS, die een kalifaat wilden realiseren.

De positie van het Westen is door deze ondoordachte interventies juist ernstig verzwakt aldus het betoog van Van Dam tijdens de commissievergadering. De positie van zowel Iran als Rusland is nu sterker dan ooit in de regio. Zowel Pieter Omtzigt (CDA) als Thierry Baudet (FvD) waren kritisch op de situatie. Nederland zou zogenaamde 'non-lethal assistance' hebben gegeven aan oppositiepartijen in de Syrië burgeroorlog. Deze partijen werden gesteund met bijvoorbeeld militaire uniformen en andere logistieke middelen. In essentie dus geen wapens, maar wel middelen waarmee het mogelijk werd gemaakt een gewapende strijd te kunnen voeren.

Ingrijpen in het gebeuren dat plaatsvindt binnen de grenzen van een andere soevereine staat, is volgens prof. dr. Nollkaemper een schending van het 'non-interventie principe' in het internationaal recht. Dit betekent dus dat Den Haag, strikt genomen, de soevereiniteit van de Syrische staat aan haar laars lapte. De Nederlandse regering achtte het regime van Assad niet langer als legitiem en zag dit als kans om in te grijpen. Volgens Nollkaemper een grote fout: "De regering van Assad blijft op formele gronden het legitieme regime in Syrië".

Alsof dat nog niet voldoende was lijkt de strategie hierachter ook niet te kloppen. De strategie van het kabinet zou moeten bijdragen aan de val van Assad, maar een strategie voor de wederopbouw na de val van Assad bleef achterwege. Deze kortzichtige en idealistische kijk op de wereld kreeg dan ook felle kritiek van verschillende partijen: "Opdringen van regime change is een gevaarlijk idealistisch wereldbeeld".

Terwijl het kabinet enerzijds vluchtelingen welkom heet draagt ze tegelijkertijd bij aan een gewapende strijd. Daarmee creëert Den Haag in essentie haar eigen vluchtelingenstromen. Los van het menselijk leed dat dit veroorzaakt is Nederland dus al lang niet meer het 'beste jongetje van de klas' en kunnen wij ons scharen in een rijtje van andere landen die dergelijke interventies uitvoeren. Beslist geen schoonheidsprijs.