In een verhaal dat zo bizar is dat het bijna een komedie zou kunnen zijn, hebben drie Marokkaanse mannen in Nederland subsidies die bedoeld waren voor de-radicalisering gebruikt om – jawel – een kaasfabriek in Marokko te financieren. Je kunt het hen nauwelijks kwalijk nemen dat ze zo’n ondernemende geest hebben, toch? Hadden meer Marokkanen maar zo’n neus voor zaken! Misschien zouden ze dan een positieve bijdrage kunnen leveren aan de Nederlandse economie, in plaats van de belastingbetaler te belazeren.
De drie mannen, die betrokken waren bij stichtingen voor de-radicalisering, hebben jarenlang subsidies van de gemeente Rotterdam ontvangen. Stichting Attanmia, opgericht door twee van de verdachten, werd zelfs als een lichtend voorbeeld gezien en kreeg bezoek van niemand minder dan Koning Willem-Alexander. Ze organiseerden trainingen voor islamitische ouders om radicalisering te voorkomen. Maar, zoals we nu weten, was dat allemaal een dekmantel voor hun echte plan: kaas maken in Marokko!
Het schandaal kwam aan het licht na een anonieme tip in 2017. Na jaren van onderzoek en juridische procedures werd duidelijk dat de stichtingen tussen 2010 en 2018 geld hebben gebruikt om in een commerciële onderneming te investeren. De rechtbank veroordeelde de verdachten tot taakstraffen van 100 tot 140 uur en boetes tot 25.000 euro per persoon.
Is het frauderen met subsidies illegaal? Ja, natuurlijk. Maar laten we eerlijk zijn: je moet toch een beetje bewondering hebben voor hun creativiteit en ondernemersgeest. De echte schuldige hier is de Nederlandse overheid, die met achterlijke programma's komt om serieuze problemen te bestrijden en dan steen en been klaagt als blijkt dat er misbruik van wordt gemaakt. Hoe naïef kun je zijn?
De overheid moet wakker worden en beseffen dat als je subsidies uitdeelt als snoepjes, er altijd iemand zal zijn die er misbruik van maakt. Het is tijd om wat meer gezond verstand te gebruiken bij het uitdelen van belastinggeld.
Bronnen vertellen ons dat de verdachten een deal hebben gesloten met het OM, in ruil voor een schuldbekentenis, waardoor de zaak niet eens voor de rechter hoefde te komen. Een zachte landing voor een harde val, zou je kunnen zeggen.
Dus, terwijl we lachen om de ironie van een kaasfabriek die gefinancierd is met anti-radicaliseringsgeld, moeten we ons afvragen: wie heeft hier nou eigenlijk gefaald? De slimmeriken met hun kaasfabriek of de overheid die blind vertrouwt op de goedheid van mensen?
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Laten we eerlijk zijn, dat deze mannen ervoor kozen te frauderen met een kaasfabriek is natuurlijk een geweldig teken dat ze ten volle geïntegreerd zijn in Nederland. Ze hadden van alles met dit geld kunnen doen. Maar een kaasfabriek. Kom aan! Nederlandser dan dat wordt het niet.
Wat, gaven ze ook nog gratis klompen weg aan nieuwe klanten?
Poll