Zelfs CDA-leider Bontenbal verdedigt Faber: ambtenaren zijn geen activisten

Veertig ambtenaren vonden het nodig om — geheel buiten hun rol als neutrale dienaren van de overheid — een politiek statement te maken tegen hun eigen minister. Bontenbal is daar, terecht, not amused over. En hij is niet de enige.

“Ik vind dat ambtenaren loyaal moeten zijn,” zei Bontenbal duidelijk tijdens het programma Sven op 1. En gelijk heeft hij. Want wat we hier zien is een gevaarlijke trend: ambtenaren die zichzelf zien als een soort ‘morele elite’ met het recht om hun eigen politieke voorkeur publiekelijk te botvieren — terwijl ze tegelijk het apparaat van de overheid vormen dat geacht wordt beleid uit te voeren, niet te ondermijnen.

Deze actie – nota bene in een landelijke krant – was geen dankbetuiging, het was verkapte sabotage van Fabers beleid. En ja, het gaat om datzelfde beleid waar de democratisch gekozen Kamer een meerderheid voor heeft gekozen. Dat heet: hoe democratie werkt.

Minister Faber weigerde eerder om asielvrijwilligers met een koninklijke onderscheiding te belonen. Volkomen terecht. Er is al meer dan genoeg staatssteun, politieke bescherming en media-aandacht voor de immigratie-industrie in Nederland. Wat ontbreekt is beleid dat eindelijk de instroom afremt, grenzen stelt en het Nederlandse belang centraal stelt.

Maar toen Faber deze lijn trok, vonden veertig ambtenaren het nodig om – anoniem en collectief – haar te ondermijnen met een paginagrote advertentie. Dat is niet loyaal. Dat is niet professioneel. Dat is institutionele sabotage.

En dus heeft Faber volkomen gelijk als ze zegt dat dit niet kan. En verrassend genoeg... zegt zelfs Henri Bontenbal dat ook.

De CDA-leider is in zijn oordeel helder: “Aan het werk, zou ik zeggen. Zorg dat je met argumenten je bewindspersoon probeert te bereiken.” En niet, dus, via mediastunts, advertenties of morele chantage via de publieke opinie.

Hij waarschuwt bovendien voor een gevaarlijk precedent: “Als dit normaal wordt, kan elke ambtenaar straks bij elk onwelgevallig besluit naar de krant rennen.” Precies dát is de ondermijning van democratisch bestuur. En precies dát moeten we niet toestaan.

Wat hier nodig is, is geen ‘empathische dialoog’, maar een heldere correctie. Ambtenaren zijn geen opiniemakers. Ze zijn geen belangenbehartigers van hun eigen idealen. Ze zijn uitvoerders. Niet meer, niet minder.

En als je het niet eens bent met het beleid van je minister? Dan heb je twee keuzes:

Maar klagen in Trouw? De overheid misbruiken als spreekbuis voor je eigen morele gelijk? Dat is onprofessioneel, ondemocratisch en onaanvaardbaar.

Bij DDS zeggen we: goed dat Faber voet bij stuk houdt. En (kuch, hoest, proest, kom op, dit moet eruit...) hulde aan Bontenbal, dat hij – ondanks politieke verschillen – de ruggengraat toont om dit gedrag af te keuren. Nu doorpakken: loyaliteit boven ideologie, uitvoering boven activisme.