Nilüfer Gündogan poseert trots met EU-vlag: 'Bijzondere dag!'

Kijk dan. Hier staat ze. Vol trots. Met een EU-vlag (nooit met de Nederlandse vlag, natuurlijk, want dat zou eng 'patriottisch' zijn en volgens dit mens dus 'gevaarlijk'). Zie je hoe blij ze is? Nee? Nou ja, het is ook wat moeilijk te zien gezien de gezichtsuitdrukking van deze vrouw. Maar het lijkt er toch echt op dat ze haar best doet om te glimlachen.

Het is weer die tijd van het jaar waarop eurofielen zich voorbereiden om een mislukt en verouderd project te vieren. Op 9 mei wordt Europa Dag gevierd, een dag waarop de zogenaamde 'Europese eenheid' wordt geprezen. Maar laten we eerlijk zijn, is dit werkelijk iets om te vieren? Vanuit populistisch perspectief is Europa Dag niet alleen belachelijk, maar ook een symptoom van een veel groter probleem: de toenemende invloed van de Europese Unie op onze soevereiniteit en democratie.

Ten eerste, laten we eens kijken naar de oorsprong van deze 'feestdag'. Europa Dag vindt zijn oorsprong in de Schumanverklaring, die op 9 mei 1950 werd afgelegd door de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Robert Schuman. Hij stelde voor om de productie van kolen en staal in Europa gezamenlijk te beheren. Dit lijkt misschien een nobel idee, maar in werkelijkheid was het niets meer dan een slimme zet om de macht en invloed van Frankrijk en Duitsland op het continent te vergroten.

Bovendien is het belangrijk te benadrukken dat de huidige Europese Unie, die haar oorsprong vindt in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, helemaal niet is wat de grondleggers voor ogen hadden. De EU is uitgegroeid tot een bureaucratisch monster dat zichzelf in stand houdt door ondoorzichtige besluitvorming en een constante honger naar macht. De ware aard van de EU is ver verwijderd van het oorspronkelijke idee van economische samenwerking en solidariteit tussen de Europese naties.

Het vieren van Europa Dag is dus niets anders dan het vieren van de groeiende invloed van de EU op onze dagelijkse levens. Het is een dag waarop we worden herinnerd aan het verlies van onze nationale soevereiniteit en het feit dat onze toekomst wordt bepaald door gezichtsloze bureaucraten in Brussel.

Bovendien is het absurd om te denken dat er een 'Europese eenheid' zou zijn om te vieren. De EU heeft verdeeldheid gezaaid tussen haar lidstaten door ondoordachte beslissingen en een 'one size fits all'-beleid. Neem bijvoorbeeld de Eurocrisis, waarbij Noord- en Zuid-Europa recht tegenover elkaar kwamen te staan, of de migratiecrisis die diepe verdeeldheid in de EU heeft veroorzaakt.

In plaats van een dag te vieren die symbool staat voor het verlies van onze vrijheid en identiteit, zouden we ons moeten richten op het herwinnen van onze nationale soevereiniteit en het versterken van onze democratieën. Het is tijd om de EU te hervormen of te verlaten en de macht terug te geven aan de burgers. Europa Dag is slechts een herinnering aan het falende project dat de Europese Unie is, en het is tijd dat we dit inzien en ons verzetten tegen dit onzinnige en schadelijke feest.