Labiele Pieter Omtzigt valt PVV-minister Faber aan op partijcongres: 'Niets concreets gedaan!'

Tijdens het congres van zijn partij, waar men waarschijnlijk meer op zoek was naar een leider die een beetje de weg weet in de politieke jungle, besloot Omtzigt het opmerkelijk te vinden dat Faber "in honderd dagen nog maar weinig concreets tot stand" heeft gebracht. Hij stelde vast dat hij graag "voor 1 april concrete plannen" wil zien. Ja, ik hoor het al, het is weer tijd voor een 'Omtzigt Ultimatum', zo eentje waar de wereld van gaat sidderen... of niet.

Maar laten we even stilstaan bij de ironie hiervan. Omtzigt, die zelf net terugkeerde naar de arena na een periode van rust en bezinning, omdat de politieke druk hem te veel werd, heeft nu opeens de moed om met een grote mond over anderen te praten. Terwijl zijn partij Kamerleden verliest als een boom in de herfst zijn bladeren, en zijn eigen ministeriële team lijkt te verdwijnen als sneeuw voor de zon, vindt hij het nodig om een collega te bekritiseren over haar werktempo.

Misschien dat Pieter een beetje de kluts kwijt is geraakt in zijn burnout-walhalla, maar het lijkt erop dat hij de realiteit verwart met een politieke sitcom waarin hij de held speelt. Hij komt terug, ziet dat zijn partij in een chaos verkeert, en denkt dan: "Ach, wat maakt het uit, ik val gewoon een ander aan." Misschien is het een nieuwe tactiek: als je je eigen problemen niet kunt oplossen, richt dan de schijnwerpers op iemand anders.

Dus, beste Pieter, terwijl je daar staat met je grote mond en je deadline van 1 april, vraag ik me af: is dit de nieuwe manier van leiderschap bij NSC? Je eigen huis in de fik zetten, en dan de brandweer bij de buren roepen omdat hun barbecue te veel rookt? Misschien moet je eens kijken naar je eigen achtertuin, waar het gras niet alleen geel is, maar waar de boel ook nog eens in de hens staat.