Het rommelt binnen de VVD, en niet zo’n beetje ook. Mastodont Jozias van Aartsen, oud-minister en voormalig partijleider, gooit een flinke steen in de vijver: hij vindt dat de VVD en het kabinet veel te slap zijn tegenover Israël. Terwijl de bommen weer op Gaza vallen na het verbreken van het staakt-het-vuren, blijft premier Dick Schoof steken bij “grote zorgen” en weigert hij Israël keihard te veroordelen. Dat zint Van Aartsen niet. Samen met andere oud-ministers zoals Ben Bot (CDA), Laurens Jan Brinkhorst (D66) en Jan Pronk (PvdA) ondertekende hij een brandbrief waarin het kabinet wordt opgeroepen om Israël eindelijk eens aan te pakken. “Er zijn grenzen,” schrijft Van Aartsen, “anders belanden we aan de verkeerde kant van de geschiedenis.”
Voor de VVD is dit een aardverschuiving. De partij stond altijd pal achter Israël, maar nu keert een zwaargewicht zich openlijk tegen die lijn. Van Aartsen, die van 1998 tot 2002 minister van Buitenlandse Zaken was, haalt hard uit: “Nederland heeft altijd een sterke positie gehad in internationaal recht. Door dit disproportionele geweld van Israël te gedogen, werken we onszelf naar de marge.” Hij wijst op de protesten van ambtenaren bij Buitenlandse Zaken, die al tijden schreeuwen om een harder standpunt. “Eerst vond ik dat de aanslagen van 7 oktober onderbelicht bleven,” geeft hij toe, “maar nu is het Israëlische leger te ver gegaan. Er zijn grenzen, en die worden overschreden.”
Binnen de VVD zorgt dit voor een rel. “Ik krijg nu al boze reacties uit de partij,” meldt Van Aartsen. “Kennelijk vinden we het eng om kritisch te zijn op Israël. Het land is een toevluchtsoord, we hebben nauwe banden – terecht – maar als het internationaal recht wordt geschonden, moet je dat benoemen.” En dat terwijl de VVD in de Kamer recent een Israël-kritische motie van CDA en GroenLinks-PvdA steunde. Een kleine verschuiving, maar voor Van Aartsen niet genoeg. Hij wil een fermere breuk met de pro-Israëlhouding.
Het kabinet, met minister Caspar Veldkamp (NSC) van Buitenlandse Zaken, houdt ondertussen de kaken op elkaar. Veldkamp zegt in het AD de brief “nog niet gelezen” te hebben en herkent de “stevige bewoordingen” niet. “Mijn focus ligt op het hervatten van het staakt-het-vuren,” zegt hij. Achter de schermen lobbyt hij met bondgenoten als Qatar en Egypte, maar publieke veroordelingen? Ho maar. “Zolang diplomatie kans maakt, geef ik daar voorrang boven grote woorden,” aldus Veldkamp. Hij staat wel open voor een gesprek met de oud-ministers, maar dat klinkt als een zoethoudertje.
De briefschrijvers zijn niet mals. “Schoof durfde voor Oekraïne op te staan tegen de rechtse coalitiepartijen,” stellen ze, “waarom doet hij dat niet om deze genocidale oorlog te stoppen?” Van Aartsen schaart zich achter die kritiek en zet zijn partij voor het blok. Maar of dit de VVD echt van koers doet veranderen? De woede van zijn partijgenoten suggereert dat hij voorlopig een roepende in de woestijn blijft. En gelukkig maar!
De week van de Lentekriebels staat weer op het punt van beginnen. En dat is zorgwekkend. Lentekriebels is namelijk niets meer of minder dan de seksualisering van onze jeugd. Onze vrienden van Gezin in Gevaar verzetten zich hiertegen. Met kracht. Bestel nu GRATIS hun Zwartboek Lentekriebels om te ontdekken waar die walgelijke Rutgers-week echt over gaat - en kom in verzet!