De nieuwe leider van de SP, Jimmy Dijk, heeft in een email aan sympathisanten hard uitgehaald naar de nieuwe regeringscoalitie en het nieuwe kabinet Schoof I. Volgens de socialist is het nieuwe kabinet net een kleuterklas. Grappig. Want Dijk was degene die in het debat voortdurend hard in de microfoon schreeuwde, als een tweejarige met een woedeaanval.
"Het leek de afgelopen twee dagen wel een kleuterklasje in de Tweede Kamer," aldus Dijk in de email. "Tijdens het debat met het nieuwe kabinet Schoof waren politici van de PVV, VVD, BBB en NSC drukker met elkaar, dan met de mensen en het land. Hun onderlinge geëtter en geruzie leidt af van de toenemende ongelijkheid en de geplande miljarden bezuinigingen."
"Natuurlijk kan en mag het debat soms stevig zijn, maar op de inhoud. Ik ben zelf ook aanvallend, maar wel op de inhoud. En op de inhoud is de regering van PVV, VVD, BBB en NSC niet heel veel anders dan het vorige kabinet," gaat hij verder waarna hij specifieke beleidspunten bekritiseert.
Vervolgens stelt hij: "Dit is het kabinet van gebroken beloftes en gebroken manieren. Asociaal beleid door mensen die asociaal met elkaar omgaan."
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met de politiek correcte verhalen van de mainstream media én de walgelijke politiek van het partijkartel. Wij zijn er voor JOU. Voor ons volk, ons land, onze cultuur. Maar om patriottisch verslag te kunnen doen van het nieuws hebben we JOUW STEUN nodig. Het kartel wil ons namelijk op elke mogelijke manier SLOPEN. Steun ons! Doneer aan DDS via BackMe en help ons pal te staan in dit politiekcorrecte medialandschap!
Natuurlijk was het gedrag een beetje gek op woensdag en donderdag. Maar dat kwam eerst en vooral doordat de coalitiepartijen én premier Schoof het weigerden op te nemen voor PVV-bewindsleden. Gek genoeg hoor je Dijk daar niet over. Nee, er wordt gedaan alsof de PVV'ers zich vreemd gedroegen - wat gewoon onzin is.
Maar belangrijker is dat Dijk zélf een kleuter bleek te zijn deze week. Elke keer dat de man naar de microfoon ging schreeuwde hij maar wat. Zijn hele inbreng bij het spreekgestoelte zelf was één grote schreeuw- en gilpartij. Toen hij sprak keek ik met verbazing toe. De man leek een tweejarige kleuter met een woedeaanval. Schreeuwen, stemverheffing, gillen, en boosheid. Het was werkelijk bizar.