In een tragikomedie die alleen in de Nederlandse politiek kan plaatsvinden, zien we hoe Henri Bontenbal, de leider van het CDA, een historische nederlaag heeft geleden en toch wordt toegejuicht als een held. Dit is het verhaal van een partij die, ondanks een pijnlijke val van vijftien naar vijf zetels, nog steeds in sprookjes gelooft. Het AD heeft er een mooie reportage over geschreven en wat opvalt dat Bontenbal het nog steeds niet begrijpt waarom de kiezer niet het hokje van het CDA heeft ingekleurd op 22 november. De ironie kan niet dikker worden aangesmeerd: het CDA, ooit een bastion van politieke stabiliteit en invloed, is nu gereduceerd tot een schim van wat het ooit was. Bontenbal, met al zijn optimisme en goede bedoelingen, kon niet voorkomen dat zijn partij een vrije val maakte in de peilingen en uiteindelijk bij de verkiezingen. Zijn verbazing over de peilingen 'Snap jij dit nou?!' klinkt bijna als een slechte grap.
Bontenbals dilemma tussen zijn integriteit en de noodzaak om 'doortrapter' te worden, is tekenend voor de crisis waarin het CDA verkeert. De partij, die ooit het middelpunt van de macht was, staat nu aan de rand van de politieke arena, verdrongen naar de achtergrond. Het verlies van het CDA is niet alleen een aantal zetels, maar ook het verlies van hun politieke ziel. Dat is dus waarom de kiezer niet meer op het CDA heeft gestemd. Het CDA heeft geen herkenbaar smoel meer. De C van Christen bijvoorbeeld staat nergens meer voor. De christelijke oorsprong van het CDA is niet meer terug te zien in de partij.
De scène waarin Bontenbal als een held wordt onthaald tijdens de uitslagenavond, terwijl hij eigenlijk de grootste nederlaag van zijn partij ooit heeft geleden, is bijna onwerkelijk. Het illustreert de bizarre wereld van ontkenning en zelfbedrog waarin sommige CDA'ers leven. Van vijftien naar vijf zetels en toch een held? Dit is geen heldenverhaal, dit is een verhaal van falen. Dit laat de arrogantie zien van veel CDA'ers, zij kunnen als regenten echt niet begrijpen dat de
kiezers het massaal anders zien.
De echte klap komt als het CDA naar de achterste rijen van de Tweede Kamer wordt verplaatst. Weg van het centrum van de macht, naar de marge van de plenaire zaal. Dit symboliseert de enorme val van de partij. Het is tijd voor het CDA om wakker te worden en de harde realiteit onder ogen te zien: met Bontenbal aan het roer is het schip niet alleen van koers veranderd, het is bijna gezonken. Zolang het CDA blijft denken dat dit komt doordat zij niet hard roepen, polariseren, platte populistische voorstellen doen gaat de partij er niet meer boven opkomen. Die kiezer heeft het CDA juist keihard afgestraft voor de gevoerde globalistische agenda waarin de Nederlander niet op één staat. Het CDA is elk contact met de kiezer kwijt geraakt. We kunnen concluderen dat zij dit nog steeds niet begrijpen.