Wanneer gaat de Haagse elite eindelijk eens begrijpen dat beloften er niet zijn om gebroken te worden? Onze dappere politieagenten, de ruggengraat van onze samenleving, staan op straat. Niet om de orde te handhaven, maar om te protesteren tegen de zoveelste blamage van een overheid die haar eigen dienaars in de kou laat staan.
In 2019 was het een belofte, zo klaar als een klontje: drie jaar eerder met pensioen om na jaren van trouwe dienst te kunnen genieten van een welverdiende rust. Maar wat blijkt? De uitvoering van deze belofte is "vastgelopen."
Vastgelopen? Onze agenten zijn op! Op van het bewaken van de rechtsstaat, op van het elke dag weer opkomen voor de veiligheid van Jan en alleman, en op van het ingezet worden als pionnen tegen vredelievende burgers door een staat die het spoor bijster lijkt te zijn.
Het is te zot voor woorden. Terwijl onze politieagenten dag in dag uit hun nek uitsteken, zitten de dames en heren in Den Haag te muggenziften over pensioenregelingen. Het is een klap in het gezicht van degenen die zich onbaatzuchtig inzetten voor onze veiligheid en orde. Deze helden verdienen beter. Zij verdienen respect, waardering, en ja, die drie jaar vroeger met pensioen.
Hoe durft men in de ivoren torens van de macht te twijfelen aan de noodzaak van het nakomen van deze belofte? Onze agenten zijn meer dan de wapenstok of het uniform; zij zijn vaders, moeders, zonen en dochters. Zij hebben hun leven gewijd aan het beschermen van onze samenleving. En nu, nu ze vragen om het respecteren van een belofte, laat de overheid het afweten?
Het is tijd dat de hoge heren en dames in Den Haag uit hun pluchen stoelen komen en de realiteit onder ogen zien. Misschien moeten zij eens een dagje meelopen op straat, de kou voelen, de dreiging, de uitputting. Misschien dat ze dan begrijpen dat je met het lot van onze agenten niet speelt.