-Cultuur onder Vuur- Waarom helpen Nederlanders asielzoekers? Uit eigenbelang!
Nederlandse schoolboeken staan vol immigrationisme: de ideologie die enerzijds immigratie – legaal of illegaal - promoot, anderzijds het eigen volk demoniseert voor zover zich dat tegen de opgedrongen vreemdelingen verzet. We hebben dat uitgebreid onderzocht in het schoolboekenrapport van Cultuur onder Vuur. Maar vanuit de achterban blijven ons nieuwe voorbeelden worden toegestuurd.
Ontwikkelen van kritische vermogen
Zo staat in de veelgebruikte leerboek Nederlands Kern voor onderbouw gymnasium/vwo+ een tekst uit de NRC over vrijwilligers, die zich inzetten voor asielzoekers. Je zou zeggen: een mooie aanleiding tot het ontwikkelen van de kritische vermogens bij leerlingen: bijvoorbeeld door de vraag te stellen, in hoeverre er echt van ‘vluchtelingen’ sprake is. Wat de instroom aan asielzoekers in Nederland voor risico’s met zich meebrengt voor de eigen cultuur, in het bijzonder als het om moslims gaat. Waarom worden vaak kinderen zonder ouder(s) vooruitgestuurd? Enzovoort.
Geprikkeld door anti-stemming
Niets van dit alles in het NRC-artikel. Maar de kritische zin ontbreekt net zo goed in de vragen die leerlingen erover voorgelegd krijgen: de immigrationistische tendens van de NRC wordt daarin gewoon voortgezet. Zo wordt in het artikel een vrijwilligster, Jojanneke Straalman, aangehaald die haar werk niet zozeer doet om andere mensen te helpen als wel om zich af te zetten tegen Nederlanders die het wagen niet blij zijn met asielzoekers: Straalman is “geprikkeld” door deze “anti-stemming”, zegt ze, en doet protestbijeenkomsten van burgers tegen de ongevraagde binnendringers af als “negativiteit” en “geschreeuw”, terwijl ze zichzelf (net als NRC) ziet als redelijk, idealistisch en positief.
Subtiele gelijkschakeling
Natuurlijk valt het schoolboek haar linkse morele zelfverheffing bij met vragen die maar op één manier ‘correct’ beantwoord kunnen worden: namelijk politiek-correct. “Waarom heeft Jojanneke Straalman besloten vrijwilligster te worden?” zo luidt een vraag en: “Waarnaar verwijst ‘al die negativiteit’”? Subtiel probeert probeert het boek zo scholieren op het punt van massa-migratie ideologisch gelijk te schakelen.
Alsof er geen Nederlanders zijn...
Erger nog: de vragen expliciteren wat de tekst al subtiel aanreikt: helpen die Nederlandse vrijwilligers eigenlijk niet uit een soort eigenbelang? “Wat is het motief van veel vrijwilligers?” luidt een vraag en: “Wat denk jij? Helpen de vrijwilligers de vluchtelingen of helpen de vluchtelingen de Nederlanders die zich graag nuttig willen maken?” Dat laatste doen vluchtelingen namelijk “bij uitstek”, meent NRC. Wat fijn dat er asielzoekers zijn, zo is de moraal van het verhaal, want waar zouden Nederlanders anders hun hulpvaardigheid kwijt kunnen? Alsof er niet genoeg Nederlanders zijn, bijvoorbeeld in verzorgingstehuizen, die heel goed wat extra aandacht zouden kunnen gebruiken...
