Sid Lukkassen: Stikstof - once and for all

Het komt erop neer dat onze stikstofnorm maar liefst honderdvijftig (!) maal strenger is dan in Duitsland. Zelfs op Vlieland – waar geen boer te bespeuren is – hebben we zodoende op papier een gigantisch issue met stikstof. Willen we van dit ‘probleem’ af zijn, dan hoeven we maar over te stappen op de Duitse norm.

Nederland moest van de EU ‘Natura 2000’ gebieden aanwijzen en heeft dit ook gedaan. Ze zijn echter in smalle en onpraktische strookjes opgeknipt. In het dorp Vaassen is bijvoorbeeld de oever van een beekje aangewezen als zo’n gebied – dat even streng beschermd wordt als de Serengeti – maar even verderop stroomt het beekje het dorp weer uit en mag alles weer. Het toont openlijk hoe het stikstofverhaal alleen maar op papier bestaat.

Zodoende zijn de kartelocraten stevig op weg om een levenskrachtige, letterlijk broodnodige bedrijfstak te vernietigen, en tevens vijfentwintig miljard aan belastinggeld over de balk te smijten voor onnodige maatregelen. De bijkomende economische schade is gigantisch. Dit alles opdat Nederland in één groot aangeharkt park verandert waarin de natuur precies doet wat de spreadsheets van de technocraten voorspellen. Toen een wetenschapper in een D66 denktank tot andere conclusies kwam, werd die hele denktank van D66 losgekoppeld. De conclusies mochten niet bekend worden want “het zou Thierry Baudet maar in de kaart spelen” – zo werd letterlijk gezegd.

De realiteit is namelijk dat de boerensector al decennia aan het minderen is met stikstof output. Het RIVM geeft een keurige halvering weer sinds jaren ‘90. Mest injecteren, gas wassers, Euro 6 (ureum bij Diesel verbranding), enzvoorts. Daarbovenop innoveert de landbouw verder met strokenteelt en robots die pesticiden (deels) kunnen uitfaseren. Als je in deze trend opeens moet vaststellen dat er zeventig procent boeren te veel in een gebied zijn om een schrale natuur te kunnen behouden, dan is waarschijnlijk de schrale natuur het probleem.

De boeren gedragen zich feller en militanter in hun protesten dan eerder. Can you blame them? We hebben natuurlijk het voorbeeld van de islam. Sommige moslims zijn tot het uiterste gegaan om hun zin te krijgen. Hoewel de samenleving er verontwaardigd op reageerde, is het niettemin gelukt om de Westerse cultuur zich te laten aanpassen aan de wensen van moslims. Daarnaast demonstreren boeren al decennia tegen regeltjes en wetjes vanuit Brussel en de EU – het bracht hen nauwelijks verder.

Het is de vraag of het überhaupt nog zin heeft om je met woorden, argumenten en analyses te richten tot de gevestigde orde. De gekozenen zijn nog slechts passanten. Zoals Boer Koos het zei: “Caroline van der Plas (BBB) is door de linkse partijen de grond in gestampt, terwijl ze met feiten komt!” Boer Koos heeft ontdekt dat de kern van de macht bestaat uit ingegraven technocraten: daar wordt geluisterd naar een handjevol juridische specialisten, ideologisch bezeten activisten en lobbyisten van het grootbedrijf. Wat kiezers en partijleden verlangen, is zelfs in de VVD-top niet meer relevant, zo bleek wel op het partijcongres. Succes met het op een ander spoor brengen van dit bastion, door het roodkleuren van bolletjes.

De macht heeft zich verheven boven de democratie, dus we kunnen niet anders dan toezien hoe ook de wijze waarop burgers zich tot de macht verhouden, verandert. In de huidige werkelijkheid kunnen we enkel begrip hebben voor de boeren. Immers, zij geven ons te eten – zonder hen gaan we allemaal dood. Alles begint met een varkensboer en een aardappelboer – daarna kun je een frietstandje hebben, een slagerij, en uiteindelijk een advocatenbedrijfje. Zonder boeren kan echter helemaal niets. Deze waarheid is uit het oog verloren in deze maatschappij waar gekozen volksvertegenwoordigers worden voorbijgefietst door milieuextremisten en ongekozen technocraten, die hun meningen om de democratie heen tot wet weten te maken.

Wim van Rooy is een Vlaams auteur, deze éminence grise besprak deze week mijn nieuwste boek Wees Afgrondelijk (2022) en trok daaruit dezelfde conclusies: hij noemt de “perverse provocaties van rood en groen”. De bevolking, die lang passief bleef, ontdekt nu zélf ook dat het, onder het huidige bestel, definitief gedaan is met hun eigen opwaartse mobiliteit, veiligheid, economische stabiliteit en energie- en voedselzekerheid.

De politiek heeft het volledig aan zichzelf te danken. Enige tijd terug, toen de stikstofcrisis begon, kwam er een VVD-Kamerlid bij me dineren. Die was een beetje geschrokken van het stikstofbeleid en vroeg mijn advies. Ik zei: “Je moet het lef vinden om wat de Raad van State en de milieuactivisten willen op dit dossier, naast je neer te leggen. Je zag de demonstraties van boeren en de bouw. Dit zijn mensen die precies doen wat je wil als liberaal. Hard werken, op tijd opstaan om nuttig bezig te zijn en geld te verdienen – ze zetten de tering naar de nering en geven hun gezin qua werkethiek het goede voorbeeld. En juist deze mensen beten acht jaar op een houtje tijdens de economische crisis. Ze wachtten totdat die voorbij was en ze weer geld konden verdienen. En nu dit weer kan, knijpt de politiek hun kelen dicht met stikstofwetjes. Als je je eigen ondergang wil, moet je dit doorzetten.”

De politicus werd bleek, slikte diep, maar durfde uiteindelijk niet tegen de kern van de macht in te gaan. Alles modderde door. Nu staan we hier. Ik zeg tegen de kartelpartijen: you made your bed, now lay in it.