Sid Lukkassen: Is het volk nog wel de baas in dit land?

We beginnen met het debat over vuurwerk. Enkele raddraaiers misbruiken vuurwerk om de boel op stelten te zetten. De doorsnee huisvader, echter, wil gewoon eens per jaar sierpotjes afsteken terwijl zijn kinderen erbij staan te glunderen. De oudejaarsviering is een verbroederend traditioneel volksfeest. Vuurwerk is daarbij een enorme bron van inkomsten voor hardware stores, lokale buurtwinkels waar alle lagen van de samenleving elkaar ontmoeten. Die paar raddraaiers moet men beter in de gaten houden en verder moeten we elkaar één keer per jaar wat gunnen.

Zojuist vatte ik de nationale consensus over het vuurwerkfeest samen. De mainstream media geven zelfs toe dat alcohol een veel groter probleem blijkt dan vuurwerk. “We hebben weinig vuurwerkslachtoffers gehad”, zegt Bastiaan van der Steen van de SEH in Nijmegen. “We hebben twee slachtoffers met vuurwerkletsel binnengekregen en zeven met alcoholgerelateerde problemen.” De NOS geeft toe dat de overlast dit jaar reuze meeviel en dat er “geen grote ongeregeldheden waren”. Alsnóg blijven burgemeesters als Halsema en Bruls drammen om een landelijk vuurwerkverbod.

Je ziet het ook in de subtiele manier waarop RTL het nieuws bracht over de nieuwjaarsnacht. Hoewel er weinig aan de hand was, werd de nadruk gelegd op branden en ongevallen, om op een slinkse wijze de cultuur te herprogrammeren vooruitlopend op een vuurwerkverbod. Het volk komt er überhaupt niet aan te pas. Wie heeft bijvoorbeeld ooit een stembiljet ingevuld voor die activistische burgemeesters?

In hetzelfde NOS artikel wordt genoemd dat iemand “racistische leuzen” projecteerde op de Erasmusbrug. Zoals de teksten “White Lives Matter” en “Zwarte Piet deed niets verkeerd”. De media pakken groots uit en schenken dit veel aandacht, in plaats van het te negeren als een marginale trollenactie. Nu moeten we het er tóch over hebben. En nu dat zo is, wat heeft Zwarte Piet dan precies verkeerd gedaan? Zwarte Piet is een sprookjesfiguur, op zichzelf onschuldig. Het is hooguit de discussie rond Zwarte Piet – bewust gepolariseerd door linkse activisten – die Zwarte Piet heeft opgezadeld met verkeerde associaties. Op zichzelf genomen klopt de zin dus.

Hetzelfde geldt voor de zin “White Lives Matter” – want ja, juist doordat de mainstream media deze projecties op de Erasmusbrug zo prominent maakten, moeten wij erover spreken. Waarom zouden we het in Europa immers wél hebben over geweld tegen zwarten door Amerikaanse politieagenten, maar niet over stelselmatig geweld tegen blanke inwoners van Zuid-Afrika door zwarte bendes? Dit soort vragen brengen linkse hersenpannen aan het koken. Mijn diepere punt hiermee, is dat de rationaliteit in het publieke debat al lang achter de horizon is verdwenen.

Maar links doet het zichzelf aan, door deze projecties zó relevant te maken. “We must secure the existence of our people and a future for white children”, was ook een zin die stond geprojecteerd. Vroeger zou je zoiets weglachen: ‘Natúúrlijk hebben blanke kinderen een veilige toekomst op Nederlandse bodem, we zijn immers de overgrote meerderheid!’ Vandaag maakt het kennelijk zoveel los – en wekt het zoveel cognitieve dissonantie op – omdat die zin een gevoelige snaar raakt.

Hetzelfde geldt voor Ongehoord Nederland, en hoe irrationeel daarmee wordt omgegaan door de machthebbers. Er is sprake van een ware heksenjacht: de elite en hun horde extreemlinkse Twitter-activisten zetten alles op alles om ON van de buis te krijgen. Terwijl een nuchter mens zou zeggen: alles wat je wil verbieden, wordt spannender en interessanter. Je maakt het groot, je geeft het veel aandacht. Kennelijk zoeken ze bewust naar een totempaal om al hun haat en angsten op te projecteren. Dit heet demonisering.

Een normaal mens zou denken: dertig procent van de bevolking sympathiseert nu eenmaal met FvD en PVV. Zij betalen ook belasting, gun die mensen hun wekelijkse uurtje zendtijd. Door ze te demoniseren veranderen ze écht niet van mening maar graven ze zich dieper in. Let it go, maak het niet te groot, je hoeft er zelf niet naar te kijken.

Maar opnieuw blijkt: nuchterheid en rationaliteit zijn niet meer de basiswaarden in Nederland. Morele hysterie, totalitair conformisme en de honger naar heksenjachten zijn dat wel. We leven onder een post-democratische orde. Eigenlijk was de huidige sfeer al te extrapoleren uit hoe destijds werd omgegaan met het homohuwelijk en de weigerambtenaar. Dat homo’s mochten trouwen in Nederland, was niet genoeg. Elke individuele ambtenaar moest en zou zich hier op een persoonlijk niveau aan conformeren.

Dan komen we op Baudet en het programma Buitenhof, een door de belastingbetaler bekostigd politiek voorlichtingsprogramma dat draait op de publieke omroep. Ik ben er zelf wel eens verschenen. Wat blijkt: PVV, FvD en BVNL waren in het jaar 2022 maar liefst nul keer te zien in dit programma. Over diversiteit gesproken! Thierry Baudet schreef hierover: “Zó bang zijn ze. Zó ontzéttend bang. Dat ze mij NOOIT MEER durven uitnodigen. Want ik lul ze allemaal onder tafel en doorkruis het zorgvuldig in stand gehouden narratief over de schandalige immigratie, de klimaatonzin, de coronagekte, de oorlogshitserij tegen Rusland, etc.”

Heeft Baudet gelijk of overschat hij zichzelf? Het feit dat ook ON het licht in de ogen niet wordt gegund – en het regime de rechtsrealistische stemmers dus totaal wil buitensluiten – suggereert dat het hier gaat om kritiek die men én niet kan weerleggen, én niet kan negeren. En dus is uitsluiten hun enige optie. Vandaar ook dat de kartelpartijen een partijverbod willen om FvD te verbieden.

Deze situatie leidde tot een lange discussie hierover met mijn oom, die econoom is. Hij poneerde dat FvD een “opruierige sfeer” opwekt. Daarbij merkte hij op dat “de instroom van honderdduizenden moet worden gestopt – bewaak ons rechtssysteem!” Zijn eindconclusie was dat Baudet te snel wilde. Hij zou hebben gemerkt dat het leven kort is en dat politiek een hele lange adem vereist. Het ontbreken van geduld zou hem nu opbreken, wat uit de peilingen zou blijken.

Mijn antwoord luidt dat hij sowieso niets te winnen heeft bij het huidige regime. De pensioenpotten worden overgedragen aan Brussel en de inflatie vernietigt zijn spaargeld. Van de rechtsstaat weten we genoeg sinds ministers zich bemoeiden met de vervolging van Geert Wilders, de Toeslagenaffaire, en hoe er werd gehandeld toen Viruswaarheid een rechtszaak tegen lockdowns won. Om maar niet te beginnen over de even arbitraire als dogmatische stikstofregels waardoor de economie verstikt.

En hoezo zou Baudet “ongeduldig” zijn? Als we zien dat het kartel zéér overhaast even drastische als ingrijpende maatregelen neemt? Wat betreft lockdowns, vaccinaties en QR-codes kon het leven binnen enkele maanden totaal op z’n kop worden gezet. Om niet te spreken over CBDC, het invoeren van programmeerbaar digitaal geld op Europese schaal, en de Digitale Identiteit, waarbij de Kamer toegeeft dat ze alle regie uit handen hebben gegeven. Dus het kartel mag hals over kop onze levens omgooien, maar Baudet is “te ongeduldig”. Niet overtuigend, of denkt u van wel?

Deze serie tweets vat doorwrocht samen hoe Nederland ervoor staat. Al krijgt de coalitie VVD-D66-CDA-CU een stevige oplawaai, dan gaan ze shoppen bij niet alleen GroenLinks en PvdA, maar ook DENK, JA21, SP, PvdD en BIJ1. Ondertussen blijft het regime de massa eenzijdig informeren via alle hierboven besproken mediastructuren.  

Vier jaar geleden had ik met Jurriaan Maessen een één op één gesprek over de escalerende polarisatie en de toenemende eenzijdigheid van het maatschappelijke debat. De context van dat specifieke gesprek was dat een activiste op straat riep: “Als je Thierry dood wil schieten roep dan paf!” Tegelijk smeekte een docent aan de Universiteit van Utrecht aan Volkert van der Graaf om actie te ondernemen. Maessen hield dat één op één gesprek anderhalf jaar in de kluis en speelde toen wat selectief geknipte screenshots door naar Jan Dijgraaf, die dat publiceerde om te stoken en binnen FvD onenigheid op te wekken. Het hoorde allemaal bij het voorspel van de JA21 afsplitsing.

Maar in 2023 draait de wind definitief. Dijkgraafs achterban zal tot dezelfde conclusie komen: dat open, nuchter en rationeel debat onmogelijk is in Nederland, en dat hiermee de premisse wegvalt van een democratie gebaseerd op overredingskracht. Dit zal hem voor de keuze stellen: óf zijn achterban verloochenen en zijn regimekritiek kuisen, of stilletjes aan alsnog mijn analyse overnemen.