Roderick Veelo: ''Nederland de favoriete eindbestemming: Koudwatervrees maakt ons land aantrekkelijk voor asielzoekers!''

Edwin Wagensveld, de voorman van Pegida, heeft in ieder geval weinig medelijden met deze ‘zielige’ asielzoekers die nu buiten in Ter Apel moeten slapen. Volgens hem is het hun eigen bewuste keuze om Nederland als eindstation te kiezen. Hij ziet deze mensen onderweg in parken, op busstations en in bossen overnachten, simpelweg omdat ze weigeren om zich eerder te registreren in een ander land. Wagensveld maakt duidelijk dat ze exact weten waar ze naartoe willen: Ter Apel.

Roderick Veelo sluit zich hier in zijn column in De Telegraaf bij aan. Hij stelt de vraag die velen bezighoudt: waarom kiezen asielzoekers ervoor om door meerdere veilige landen te reizen, om uiteindelijk hier een asielverzoek te doen? Het antwoord is simpel: Nederland is te aantrekkelijk. Onze verzorgingsstaat, de relatief hoge asielvergoedingen, en het hoge percentage asielverzoeken dat hier wordt ingewilligd (73 procent!) maken ons land tot een magneet voor asielzoekers. En dat is precies wat asielminister Marjolein Faber wil veranderen. Ze is vastbesloten om voor Nederland een opt-out te regelen binnen de Europese Unie, zodat we weer zelf kunnen bepalen wie we toelaten en onder welke voorwaarden. Ze volgt hiermee de aanpak van de Deense sociaaldemocraten, die al langer een strenger migratiebeleid voeren om hun verzorgingsstaat te beschermen.

Maar zoals Veelo ook aangeeft, is het in Nederland helaas niet zo eenvoudig. Internationale verdragen, de Grondwet en andere wetgeving vormen obstakels die niet zomaar kunnen worden genegeerd. Toch zijn er situaties waarin snel kan worden gehandeld, zoals tijdens de coronapandemie of nu in Duitsland, waar grenscontroles opnieuw zijn ingesteld vanwege de terreurdreiging en illegale immigratie. Waarom zou Nederland dat niet ook kunnen doen?

Wat ons land écht aantrekkelijk maakt voor asielzoekers, zijn echter niet alleen de praktische voordelen, maar ook de morele zwakheid van onze politici en de dominees in de samenleving die blijven beweren dat er altijd plaats moet zijn voor iedereen. Voor hen is er geen sprake van een asielcrisis, maar van een ‘opvangcrisis’ of een ‘barmhartigheidscrisis’. En hun oplossing? Nog meer azc’s! Alsof dat de problemen met huisvesting en integratie zal oplossen.

De vraag blijft: waarom doorkruisen zoveel asielzoekers veilige landen om hier in Ter Apel hun heil te zoeken? Het antwoord is duidelijk: Nederland maakt het hen te makkelijk.