-Paul Cliteur- 'Drie uitdagingen voor de vrijheid van gedachte en de vrijheid van expressie: jihadisme, wokisme en totalitarisme'

Na de Tweede Wereldoorlog maakten de Verenigde Naties de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens (1948). Twee artikelen zijn van belang voor de vrijheid van gedachte en de vrijheid van expressie.

Dat is artikel 18: “Eenieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst (…)”. En daarop volgend artikel 19: “Eenieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting (…)”.

Deze vrijheden staan enorm onder druk. Door drie ontwikkelingen.

Allereerst jihadisme. Een radicale interpretatie van de islam (jihadisme, gewelddadig islamisme) heeft de oorlog verklaard aan westerse vrijheden, de vrijheid van gedachte en de vrijheid van expressie in het bijzonder. Rushdie (1989), Theo van Gogh (2004), Deense cartoons (2005), Charlie Hebdo (2015), Samuel Paty (2020).

Als tweede wokisme. De huilbui van Tim den Besten op de Nederlandse televisie heeft ons duidelijk gemaakt hoe ernstig de indoctrinatie is van woke met haar preoccupatie met kleur, racisme, sekse, LHBGTQ en andere bedachte onzin. Ja, het is onzin. Maar de tranen van Tim waren echt. De man is ziek, maar hij is ziek in een zieke cultuur. Een zieke omroep. Een ziek land. Tim denkt echt dat zijn Sinterklaasliedjes een doodzonde waren. Velen denken dat met hem. Woke met zijn zelfgeorganiseerde Stalinistische showprocessen is een serieuze bedreiging voor onze nationale gezondheid. En voor de vrijheid van gedachte, de vrijheid van expressie. Althans in de westerse wereld.

De derde uitdaging voor de vrijheid van gedachte en de vrijheid van expressie vormt de nieuwe preoccupatie met “misinformatie” en “desinformatie” op het internet. En de wens van totalitarisme. Overheden, daartoe aangespoord door de Europese Unie, proberen de politieke oppositie te muilkorven door te wijzen op de grote gevaren van de vrijheid van expressie op online platforms. De overheid moet weer “wachter van de waarheid” worden. Overheidswaarheid.

Vanuit de EU worden allerlei plannen ontwikkeld om de vrijheid op Facebook, Linkedin en andere fora aan banden te leggen. In Davos worden de afspraken gemaakt met bazen van Facebook en andere platforms. Democratische controle wordt door regeringen tegenwoordig als onbetamelijk ervaren. Vragen van de oppositie worden niet meer beantwoord. De regeringen flirten met Rusland light of China light – ondertussen wel polariserend naar die landen. Misleiding van het publiek is troef.

Wat moet gebeuren? Een radicale herwaardering van de artikelen 18 en 19 UVRM.

Jihadisten moeten worden opgespoord en bestraft. Hun eisen tot het afschaffen van de artikelen 18 en 19 UVRM moeten stuiten op hoon en verzet.

Wokisten moeten worden uitgelachen. Nee, zij hebben niet “een beetje” gelijk. Nee, het is niet zo dat “institutioneel racisme” wel een beetje bestaat. Nee, we hoeven geen slavernijmuseum of “diversity officers” aan universiteiten.

Totalitaristen in onze regering moeten worden tegengesproken. Nee, disinformatie is geen probleem. Nee, misinformatie is dat ook niet. Op basis van de artikelen 18 en 19 UVRM maak ik zelf uit wat ik wil denken en zeggen. Ik heb geen “factcheckers” nodig van overheidszijde of de EU die mij gaan vertellen wat ik mag lezen, denken en onderzoeken. Ik blijf graag heer en meester over mijn eigen leven. De gedachten zijn vrij.

Paul Cliteur is de schrijver van Tegen de decadentie: de democratische rechtsstaat in verval (2004): https://ap.lc/Ocm0V