-Michel Mulder- 'Het egoïsme van de Barbara Baarsma's in deze wereld'

Toch is het die dame met die zielloze ogen - Barbara Baarsma - gelukt om zich met één idee meer gehaat te maken, dan Siegrid Kaag met haar jarenlange woke-gelul.

Nu het CO2-stormpje weer even is gaan liggen, moeten we eens gaan kijken wat Barbamama Baarsma - lees: ik neem elke vorm aan als het mij maar voordeel oplevert - nou eigenlijk echt bedoelt met haar CO2 gepruttel, en hoe 'groen' zij eigenlijk is.

Barbara's gedachtenexperimentje - volgens een terugkrabbelende Rabobank - is niets meer en minder dan een voortborduring op het arische gedachtegoed van die enge Duitser met dat snorretje, waarin er wordt aangestuurd op een klassenmaatschappij met uiteraard de übermensch - de incestueuze inner circle van Barbara and friends - en de untermensch, iedereen die mag betalen voor hun luxueuze en exorbitante levenswijze.

Is 'ihr kampf' ingegeven door daadwerkelijke zorgen om het milieu? Nee, uiteraard niet.

Haar herschrijving van Adolfs dagboek is slechts een legitimatie voor het eigen verspillende karakter - lees: om dit te kunnen behouden - nu steeds meer mensen zich openlijk gaan verzetten tegen de verzonnen klimaatwaanzin, en de focus die daarop ligt.

Je kunt namelijk - hoe graag je het ook zou willen - geen offers vragen van het plebs, als je zelf op papier niet bereid bent enigszins in dezelfde richting te bewegen.

Vroeger was dat uiteraard anders, toen kon Adolf zijn ideeën en kampen nog lang voor de wereld verborgen houden. Maar in het huidige cell phone tijdperk waarin zo ongeveer iedere idioot wel een 'onthullende' foto kan maken, kunnen de Barbara's en Siegrids van deze wereld niet meer zonder goed fatsoen in een privéjet stappen, als daar geen 'klimaatoffer' tegenover staat.

Dus is daar het CO2-budget, het bonnenboekje voor de gewone Nederlander, en de creditcard voor the filthy rich, die op het krediet van de armlastige sloebers hun rode-loper-leventjes blijven genieten.

Mevrouw Baarsma is niet geïnteresseerd in een downsizing van haar eigen verspillende leventje. Nee, ze weet al dat zij de - aan het plebs opgelegde limiet - niet gaat halen. Maar in plaats van besparen op haar eigen carbon footprint jat...... eeeuh koopt zij het laatste resterende restje 'vrijheid' van de sloebers der maatschappij, omdat die toch al te arm zijn om zelfs een voetreis naar Scheveningen te bekostigen.

Nergens is er bij Miss Evil ook maar een bezinningsmoment van: hmmm misschien moet ik zelf maar minder gaan vliegen of wat eenvoudiger gaan wonen. Nee we kopen onze eigen gigantische carbon footprint gewoon af met het CO2 bijstandsbudgetje van de armlastigen, die zich niet eens meer elk dag een warme maaltijd kan veroorloven, want door de opkoop van hun restant hebben ze weer net genoeg voor een zak diepvriespatat... En dat noem ik dan 'geven om mijn medemens.'

Het Kwaad heeft in de loop van de menselijke geschiedenis vele vormen aangenomen, maar steeds vaker openbaart het zich in de vorm van hooghartige heksen in mantelpakjes, uiteraard aangevuld met de obligate parelketting, die hun levenswijze bekostigen door middel van de grenzen die ze óns opleggen.