Angst

Ben je bang voor spinnen, dan zal de 'goegemeente' pas rusten voordat je gefotografeerd bent met de meest angstaanjagende Tarantula die er bestaat, om deze met de liefelijke pootjes een verplicht dansje te laten doen op je verkrampte smoelwerk.

We MOETEN tegenwoordig allemaal onze angsten confronteren, ondergaan en dit vooral met de buitenwereld delen, om maar te laten zien hoeveel wij aan onszelf 'werken,' en wat voor bad asses we eigenlijk zijn.

Noem mij dan maar een sissy, of een angsthaas eerste klas, want ik koester mijn angsten voor wat het zijn: mijn beschermingsmechanismen die mij behoeden voor verkeerde beslissingen, en zaken waar ik helemaal geen plezier aan beleef.

Het interesseert mij helemaal geen ene reet hoe het voelt om met je lijf in een ijsbad te zitten, hoe het voelt om met een typhusvaart ter aarde te storten, hopende dat het bungeekoortje je belet voor een gevalletje 'roadkill,' en het interesseert me nog veel minder om maar koel over te komen, omdat je een eight legged freak over je van angst verkrampte smoelwerk hebt laten lopen.

Onze aangeboren angsten heten niet voor niets angsten, omdat er iets in je hele wezen zegt: don't go there. En het is voor mij geen bewijs van bravery, maar eerder van stupiditeit, dat wij een leven zonder angsten zouden moeten nastreven.

Angst - en dan bedoel ik uiteraard niet de angst voor een gehyped virus - houdt ons scherp, zorgt ervoor dat wij de voor ons juiste beslissingen nemen en behoedt ons voor dat innerlijke beest dat in ieder van ons zit, want zonder deze angst zouden we allemaal als ongeleide projectielen in een auto kunnen stappen, om maar te kijken of 200 km/u haalbaar is in een woonwijk.

Ben je bang voor spinnen, slangen of wat voor kruipende en sluipende griezels dan ook, koester dat want je bent met velen, en het zijn in principe slechts de angsthazen die toegeven aan de maatschappelijke druk, om maar tegennatuurlijk bezig te zijn voor de mooiste plaatjes - en uiteraard likes - op social media.