Is Prof Annelien Bredevoord, nieuwe bestuursvoorzitter EUR, volstrekt niet in een hokje te plaatsen?
Het Financieele Dagblad roert graag in het linkse potje. Dat is genoegzaam bekend. Een artikel wat het standpunt op rechts belicht zul je in deze krant niet gauw tegenkomen. Op zich is dat te betreuren want het maakt de teksten in het blad nogal voorspelbaar. Dit keer is het de beurt aan mevrouw prof Annelien Bredenoord in de sectie P getiteld “Denken en doen”. Op de omslag zien we mevrouw Bredenoord in lichtblauw broekpak met gympen. Mevrouw Bredenoord, theoloog, hoogleraar medische ethiek, 1979, is de nieuwe Bestuursvoorzitter van de Eurasmus Universiteit Rotterdam. Het is een interview van vijf pagina’s met als kop “Ik ben volstrekt niet in een hokje te plaatsen.”
Niet in een hokje te plaatsen? Dat valt wel mee. De meningen die Bredenoord verkondigt zijn gangbaar links. Dat is niet onverwacht want ze was jaren actief in D66 en werd in 2015 Eerste Kamerlid en daarna fractievoorzitter. Ze gelooft in positieve discriminatie en ze zorgde er als rector magnificus EUR voor dat in no time “het percentage vrouwelijke hoogleraren aan de EUR van 12% naar 25%” ging. Gaat dat dan niet ten koste van de kwaliteit vraag ik me dan ongerust af. Mevrouw Bredenoord zal die vraag ongetwijfeld ontkennend beantwoorden. Toch neemt mijn twijfel toe als ik lees dat mevrouw Bredenoord meent dat de wetenschap aan de EUR maatschappelijk relevant dient te zijn. Dat klinkt naar het voeden van activisme dat we tegenwoordig zo sterk tegenkomen op onze uni’s, inclusief social warriors en woke. Zijn de hoogleraren daar debet aan? Het is de taak en opdracht van wetenschappers om wetenschap te bedrijven conform de wetenschappelijke methode, these en antithese, waarbij ruimte wordt gelaten voor twijfel en daarover publiceren. Of dit maatschappelijk relevant is zoekt de maatschappij wel uit in een ‘choc des opinions’.
Lees ook
Twijfels
Mijn twijfels worden helaas nog verder bevestigd. Bredenoord: “Ik geloof in positieve discriminatie. We gaan er voor zorgen dat ons hooglerarenbestand ook op andere gebieden diverser wordt: etnisch, cultureel, internationaal, seksueel oriëntatie, noem maar op.” Dit wordt door beta’s ‘de alfahel’ genoemd, waarmee ze bedoelen dat er aan de alfakant zoveel kletsmajoren rondlopen die een niet te toetsen visie naar voren brengen, waarbij ze menen dat ze volstrekt niet in een hokje te plaatsen zijn. Hoogleraren die een rechtse visie hebben kom je er amper tegen of ze worden achtergesteld en weggepest, getreiterd door studenten en hoogleraren. Inclusie, maar nu even niet…
Publicaties
Mijn twijfel verandert in een oprecht schrikken als mevrouw prof Bredenoord vertelt dar ze vindt dat de normen om hoogleraar te worden in feite fors omlaag moeten. Bredenoord: “We moeten de spelregels veranderen. Voorheen werd gekeken naar de hoeveelheid publicaties in gezaghebbende wetenschappelijke tijdschriften. Begrijp me goed: …publicaties zijn niet een doel op zich. Het doel is dat je met jouw wetenschappelijke kennis de maatschappij verder brengt. Dat kan ook op andere manier: beleidsstuk, radio of tv, hoorzitting parlement…. Sommige mensen zijn beter in publiceren dan anderen, maar zijn ze dan minder waard? … daar moet je ook hoogleraar mee kunnen worden.” Nee hoor, ze zijn niet minder waard, maar daar moet je geen hoogleraar mee kunnen worden. Het gaat om toetsbaar wetenschappelijk niveau en dat wordt internationaal gedaan via onderzoek en publicaties. Leg de lat vooral niet lager of verander de lat niet. Ga niet op radio en tv, de praatprogramma’s en dan denken dat je hoogleraar kunt worden. Hier wordt door mevrouw Bredenoord de bijl geslagen aan het niveau van de wetenschap. Zijn we hier verbaasd over? Nee, zeg ik met tegenzin. Ik heb er al veelvuldig melding van gemaakt. Geen wonder dat ons onderwijs keldert en we dalen op wetenschappelijke rankings. Overigens is de lijst van publicaties van prof Bredenoord in wetenschappelijke tijdschriften pover. “Ze heeft duidelijke meer voeling met bestuur dan met wetenschap”, zo luidt het in haar kringen. Is haar hoogleraarschap dan een kwestie van positieve discriminatie geweest, zo vraag ik me dat verontrust af.
Affirmative action
Hetgeen mevrouw Bredenoord bepleit wordt in de Verenigde Staten ‘affirmative action’ genoemd: het verlagen van de wetenschappelijke lat om kandidaten die het eigenlijke niet verdienen op basis van hun ‘credentials’ toch toe te laten of te bevorderen. Prof Thomas Sowell, Hoover Institute, Stanford University, zwart, sociale economie (ex-marxist) heeft daar uitgebreid mondiaal onderzoek naar gedaan. Hij doet daar verslag van in de longread “Affirmative action around the world”, 2004, (via Google) en op Youtube. Kortweg komt het erop neer dat het niet doet wat het zou moeten doen namelijk minderheden vooruit helpen. Integendeel. Het zorgt voor disruptie van de arbeidsmarkt, discriminatie voor mensen die een functie behoren te krijgen maar niet krijgen omdat ze niet tot een minderheid behoren. Bovendien zorgt het voor het niet volwaardig beschouwen van mensen die via de lagere lat binnengekomen zijn. Het zorgt voor gevoelens van minderwaardigheid. Sowell besluit ermee dat ‘affirmative action een vorm van racisme is. Overigens begint men in de VS terug te komen op affirmative action op de uni’s en inclusie in bedrijven. Ford Corporation heeft er recent afstand van genomen.
Damesliefde
Mevrouw Bredenoord zal daar allemaal geen boodschap aan hebben. Zo snel verandert iemand niet van mening. Ze vindt het belangrijk om te melden dat ze van de damesliefde is en “gescheiden van mijn vrouw.” Ik ben ook van de damesliefde, maar wat is daar dan zo boeiend aan? Bredenoord: “Toen ik 14 of 15 was kwamen voorlichters van het COC in de klas. Daar was een lesbische vrouw bij. Ik weet nog goed dat ik toen dacht: dit gaat over mij en zij geeft het een naam!” Prachtig en gefeliciteerd. Maar dat doet het kwartje vallen met het vermoeden dat in no time ervoor gezorgd is dat het aantal vrouwelijke hoogleraren met sprongen om hoog ging. Wantrouwen over de wetenschappelijke kwaliteit is het resultaat, maar daar heeft prof Bredenoord zelf voor gezorgd. Het valt me overigens op dat het aantal vrouwelijke bestuursvoorzitters en rectoren magnificus op de uni’s hoog is. Geen enkel bezwaar mits affirmative action achterwege blijft.
Sowell
Mevrouw Bredevoort zegt dat ze in haar vrije tijd graag leest. Ik kan haar aanbevelen de boeken van Prof Thomas Sowell te lezen. Ze zijn van een verbluffend niveau. Ik beschouw hem als de grootste sociaal-econoom van onze tijd. Hij is inmiddels 93 jaar maar nog steeds messcherp. Hij is volstrekt niet in een hokje te plaatsen.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.
