-Frits Bosch- 'Xi Jinping speelt gevaarlijk spel'

Hoe ziet het economisch beeld eruit voor China? De onstuimige groei van dubbele cijfers is er definitief uit. De groei gaat neerwaarts naar minder dan 5%, ongekend. China heeft ook te lijden van haar zwakke munt, althans ten opzichte van de dollar. De aanhoudende stijging van de Amerikaanse dollar baart de Chinese centrale bank zorgen omdat de muntbewegingen het economisch herstel kunnen belemmeren en kapitaalvlucht aanwakkeren. Toch zou de veerkracht van de renminbi ervoor zorgen dat deze munt tegenover de belangrijkste handelspartners overeind blijft. De krachtige handelsstromen en het deviezeninstrumentarium van de Chinese centrale bank moeten helpen de valutazwakte van de renminbi te weerstaan. De Federal Reserve stuwt de Amerikaanse dollar via de rente naar een recordhoogte in twintig jaar. Het zorgt voor geïmporteerde inflatie bij de handelspartners en beperkt het vermogen van mondiale centrale banken om hun economieën te stabiliseren.

De People’s Bank of China tracht het monetaire beleid soepel te houden. Het renteverschil tussen de VS en China is omgeslagen in het voordeel van de dollar. De doillar is nog steeds machtig. Het restrictieve Covid beleid van China heeft het vertrouwen geschaad zodat de aantrekkelijkheid van de renminbi verder is gedaald. Het heeft bijgedragen tot een waardevermindering van 6% ten opzichte van de dollar in het afgelopen kwartaal. Hierdoor treedt een uitstroom van Chinees kapitaal op. China krijgt dus aan de ene kant deviezen binnen via meer export maar aan de andere kant verlaat het kapitaal China op zoek naar een sterke valuta, in casu de dollar. Conclusie: de renminbi is stabiel ten opzichte van de valuta’s van de exportklanten van China en de handelsstromen zijn sterk. De kapitaaluitstroom gedeeltelijk wordt aldus gecompenseerd. De Chinese centrale bank doet er alles aan valutaspeculatie te beteugelen via het verhogen van de binnenlandse liquiditeit in vreemde valuta en beteugeling van valutaspeculatie via hogere risicoreserveratio’s te eisen.

Terug naar Xi, een eigengereid baasje. Eens kijken of zijn marxistiche neigingen hout gaan snijden in een tijd van mondiale recessie, oorlog, teruglopende vraag, inflatie en mondiale tweespalt. Hij kan zich daaraan voorlopig onttrekken gezien de deviezenreserves. By the way, men vraagt zich af waarom Xi’s voorganger Hu plotseling naar de uitgang werd geleid. Hu heeft bepaald dat de president niet langer dan twee termijnen mag zitten. Xi trekt zich daar niets van aan, zeer tegen de wil van Hu. Dat Hu moest opstaan en naar de exit werd geduwd was een manifestatie voor ieder van Xi’s macht. Toegegeven, Xi Jinping vaart een eigen koers, maar speelt gevaarlik spel, of hij een standbeeld gaat krijgen waag ik te betwijfelen