Naar aanleiding van mijn artikel over de voorgenomen
morbide uitbreiding van de EU met negen nieuwe lidstaten in het oosten van de
EU heb ik van hooggeleerde juridische zijde afwijzend commentaar ontvangen. Dat
commentaar komt er op neer dat ik veel te negatief ben over die uitbreiding.
Het zijn weliswaar corrupte failed nations die erbij komen die ten laste komen
van the Good (de sterke lidstaten, onze belastingbetalers) maar dat zal volgens
hem wel loslopen als ze zich onderwerpen aan de ‘fundamentele EU waarden’. Ik
meen dat dit laatste BS is. Ze doen dat namelijk niet. Maar belangrijker nog is
hoe lopen de hazen? Hoe vindt de politieke besluitvorming plaats? Here is the
deal. In de politieke en institutionele wereld zijn
juristen, politicologen, historici en wat dies meer zij, oververtegenwoordigd.
Zij denken dat ze de wereld naar hun hand kunnen zetten want zij draaien daar
aan de knoppen. Zij bezetten de ministersposten en vormen de TK. Ze weten
elkaar te vinden, zie dissertatie Wouter Schakel, UvA. In Kafkaistan ga ik hier
dieper op in. Economen, techneuten en sociologen zijn er amper in de politieke
besluitvorming. Money makes the world go round. Maar
Hans Vijlbrief, mijnbouw,
is de enige bewindspersoon die economie heeft gestudeerd. Onthutsend. De
economen zijn neergestreken in het bedrijfsleven en de financiële wereld (zoals
ik) en spelen met geld. De techneuten zijn technisch constructief bezig en de
sociologen bevolken vooral de universiteiten en doen daar interessante studies
en zitten daar links te wezen. De groep juristen, historici, politicologen
heeft dus vrij spel om te trachten de institutionele bakens te verzetten en
daar slagen ze goed in. Want het móet! Op weg naar de maakbare wereld. Ze zijn
politiek correct (BZ ambtenaren!) krijgen geen tegenspel van economen,
techneuten en van sociologen al helemaal niet. Af en toe is er een econoom, al
dan niet van een universiteit, die zijn vinger opsteekt en roept: “niet doen!”
Een econoom meldt dat de ECB een brokkenpiloot is die voor armoede zorgt voor
de armoedigen en voor rijkdom voor de rijken. Tevergeefs natuurlijk want
economen staan buiten de politieke arena en kunnen dus niets forceren. Een
kritisch artikel wordt weggeblazen, zinloos, the show must go on! Juristen,
politicologen en historici gebruiken economie als gelegenheidsargument, veelal
zonder enig benul. Ik heb daar sterke staaltjes van meegemaakt. En ook deze
hooggeleerde jurist die mij van commentaar voorzag meent dat de uitbreiding van
de EU wonderschoon is voor ons bedrijfsleven. In feite is zijn bemerking
asociaal, want wat het beleid met de gewone man/vrouw betekent zal hem worst
wezen. Als zijn show maar doorgaat!
Wat in de EU gebeurt is voor de doorsnee burger de
ver van z’n bed show en is moeilijk te volgen voor hem en haar. Vandaar dat we
nu met een EU-monetair beleid opgescheept zitten waarvan vele economen zeggen:
dit is in feite een gedrocht en kan alleen maar uit vanwege de overvloed in
West-Europa. Dat het institutionele geklei veelal niet goed werkt blijkt wel
uit het gedrag van Polen en Hongarije, maar ook de Zuid-Europese landen.
Ondanks al ons gedram zijn ze nog steeds corrupt, vrijheid van meningsuiting en
de rechtstaat zijn niet op orde. Het zit zo diep, dat krijg je er niet uit
vanuit Brussel. De landen zijn immers soeverein. Deze landen hebben vooral de
euro’s in de peiling.
Politiek correcte Juristen, politicologen en
historici draaien aan de knoppen in ons parlement en regering. Uiteraard
ondersteund door de machtige propaganda machine die we msm noemen. Maar ook
buiten ons parlement bezetten ze de sleutelposities op belangrijke
instellingen. Ik geef een voorbeeld. Voorzitter van een economische club bij
uitstek (ik heb er gewerkt) VNO NCW is Ingrid Thijssen, jurist en D66. D66 is
geïmplodeerd maar de juristen van D66 zitten in sleutelposities. Ook D66
rechters zoals vaak gesuggereerd wordt? Handig gedaan, elkaar de bal toespelen!
Terug naar onze demissionairen. Onze minister van
Financiën heeft Midden Oosten studies gedaan. Onze minister van Economische
Zaken is een jurist. Onze minister van Fiscale Zaken is een jurist. Onze
minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is een natuurkundige. Onze PM is
een historicus. Ze hebben allemaal doorgeleerd dat niets met hun werk te maken
heeft. Opportunisme? Pluche geilheid? Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?
De politieke besluitvorming is fucked up. Poetin en
Xi Jinping staan te juichen. Have fun! Schiet maar in je eigen voet en nog
erger! Anything goes, totdat de wal het schip keert.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kakfaistan.