Naar aanleiding van mijn artikel over de voorgenomen morbide uitbreiding van de EU met negen nieuwe lidstaten in het oosten van de EU heb ik van hooggeleerde juridische zijde afwijzend commentaar ontvangen. Dat commentaar komt er op neer dat ik veel te negatief ben over die uitbreiding. Het zijn weliswaar corrupte failed nations die erbij komen die ten laste komen van the Good (de sterke lidstaten, onze belastingbetalers) maar dat zal volgens hem wel loslopen als ze zich onderwerpen aan de ‘fundamentele EU waarden’. Ik meen dat dit laatste BS is. Ze doen dat namelijk niet. Maar belangrijker nog is hoe lopen de hazen? Hoe vindt de politieke besluitvorming plaats? Here is the deal.
In de politieke en institutionele wereld zijn juristen, politicologen, historici en wat dies meer zij, oververtegenwoordigd. Zij denken dat ze de wereld naar hun hand kunnen zetten want zij draaien daar aan de knoppen. Zij bezetten de ministersposten en vormen de TK. Ze weten elkaar te vinden, zie dissertatie Wouter Schakel, UvA. In Kafkaistan ga ik hier dieper op in. Economen, techneuten en sociologen zijn er amper in de politieke besluitvorming. Money makes the world go round. Maar Hans Vijlbrief, mijnbouw, is de enige bewindspersoon die economie heeft gestudeerd. Onthutsend. De economen zijn neergestreken in het bedrijfsleven en de financiële wereld (zoals ik) en spelen met geld. De techneuten zijn technisch constructief bezig en de sociologen bevolken vooral de universiteiten en doen daar interessante studies en zitten daar links te wezen. De groep juristen, historici, politicologen heeft dus vrij spel om te trachten de institutionele bakens te verzetten en daar slagen ze goed in. Want het móet! Op weg naar de maakbare wereld. Ze zijn politiek correct (BZ ambtenaren!) krijgen geen tegenspel van economen, techneuten en van sociologen al helemaal niet. Af en toe is er een econoom, al dan niet van een universiteit, die zijn vinger opsteekt en roept: “niet doen!” Een econoom meldt dat de ECB een brokkenpiloot is die voor armoede zorgt voor de armoedigen en voor rijkdom voor de rijken. Tevergeefs natuurlijk want economen staan buiten de politieke arena en kunnen dus niets forceren. Een kritisch artikel wordt weggeblazen, zinloos, the show must go on! Juristen, politicologen en historici gebruiken economie als gelegenheidsargument, veelal zonder enig benul. Ik heb daar sterke staaltjes van meegemaakt. En ook deze hooggeleerde jurist die mij van commentaar voorzag meent dat de uitbreiding van de EU wonderschoon is voor ons bedrijfsleven. In feite is zijn bemerking asociaal, want wat het beleid met de gewone man/vrouw betekent zal hem worst wezen. Als zijn show maar doorgaat!
Wat in de EU gebeurt is voor de doorsnee burger de ver van z’n bed show en is moeilijk te volgen voor hem en haar. Vandaar dat we nu met een EU-monetair beleid opgescheept zitten waarvan vele economen zeggen: dit is in feite een gedrocht en kan alleen maar uit vanwege de overvloed in West-Europa. Dat het institutionele geklei veelal niet goed werkt blijkt wel uit het gedrag van Polen en Hongarije, maar ook de Zuid-Europese landen. Ondanks al ons gedram zijn ze nog steeds corrupt, vrijheid van meningsuiting en de rechtstaat zijn niet op orde. Het zit zo diep, dat krijg je er niet uit vanuit Brussel. De landen zijn immers soeverein. Deze landen hebben vooral de euro’s in de peiling.
Politiek correcte Juristen, politicologen en historici draaien aan de knoppen in ons parlement en regering. Uiteraard ondersteund door de machtige propaganda machine die we msm noemen. Maar ook buiten ons parlement bezetten ze de sleutelposities op belangrijke instellingen. Ik geef een voorbeeld. Voorzitter van een economische club bij uitstek (ik heb er gewerkt) VNO NCW is Ingrid Thijssen, jurist en D66. D66 is geïmplodeerd maar de juristen van D66 zitten in sleutelposities. Ook D66 rechters zoals vaak gesuggereerd wordt? Handig gedaan, elkaar de bal toespelen!
Terug naar onze demissionairen. Onze minister van Financiën heeft Midden Oosten studies gedaan. Onze minister van Economische Zaken is een jurist. Onze minister van Fiscale Zaken is een jurist. Onze minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is een natuurkundige. Onze PM is een historicus. Ze hebben allemaal doorgeleerd dat niets met hun werk te maken heeft. Opportunisme? Pluche geilheid? Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?
De politieke besluitvorming is fucked up. Poetin en Xi Jinping staan te juichen. Have fun! Schiet maar in je eigen voet en nog erger! Anything goes, totdat de wal het schip keert.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kakfaistan.