“Nederland heeft een vestigingsklimaat als een magneet” juicht Mark Rutte. Valt wel mee. De lijst van vertrekkers wordt steeds langer, Reed Elsevier, Unilever, Shell, DSM (Edith Schippers!), Flowtraders. Onze media schrijvende pers is van Belgen. Weg werkgelegenheid, weg kennis en innovatie, weg reputatie. DSM is naar Zwitserland. Wie volgt? Ik voorzie dat Shell, nu Brits, ook uit Engeland zal vertrekken. Shell bestuurders worden na Amsterdam nu ook in London voor de rechter gesleept om klimaatbeleid. Dit keer door de milieubeweging ClientEarth, gesteund door Britse, Zweedse en Deense pensioenfondsen. De strategie van Shell is volgens hen niet in lijn met de Klimaatakkoorden van Parijs. Shell laat weten dat dit niet waar is. 80% van de Shell aandeelhouders steunt het energiebeleid, met vele miljarden investeringen naar alternatieve bronnen. ClientEarth meent dat de nalatendheid van Shell meer in alternatieven te investeren de commerciële levensvatbaarheid van het bedrijf (onzin, dat kan ClientEarth niets schelen) en het milieu in gevaar brengt. Het Shell bestuur voldoet ook niet aan het vonnis van de Nederlandse rechtbank in 2021 om in 2030 de uits toot met 45% te verminderen. De rechtszaak was aangespannen door Milieudefensie. Het zijn als horzels.
Hoe moeten we hier tegenaan kijken? In de eerste plaats is het voor een niet-techneut lastig/onmogelijk om te bepalen of de aanklacht hout snijdt. Dat geldt voor rechters idem. Er moet dus afgegaan worden op ‘specialisten’. Zij houden elkaar aardig in evenwicht naar mijn mening. Er zijn nogal wat wetenschappers die het belangrijk vinden dat we met fossiel doorgaan omdat de alternatieven ontoereikend zijn en versneld afbouwen ervan meer vervuilende alternatieven oplevert. Resteert dat vooral een grote mond van de klimaatdrammers; indoctrinatie en dwang prevaleren. Het lijkt erop dat ouderen zich minder voor dat karretje laten spannen, maar jongeren ontsnappen er niet aan en laten zich opzwepen door figuren als de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg.
Helaas zien we dat pensioenfondsen hieraan meedoen. Het is als een besmettelijke ziekte. Pensioenfondsen lijken weinig ander belang meer te kennen dan duurzaam beleggen. ABP is uit Shell. Prima, dan hebben ze ook geen invloed meer. Een tweede effect is dat de rechter steeds meer op de voorgrond treedt bij beleidsbepaling. Het Westen neigt naar een dikastocratie. We leren ook dat één op de drie Nederlanders de democratie niet meer waarneemt alhier, rap gaande naar autocratie.
Mijn voorlopige conclusie is dat we niet goed bezig zijn. De klimaatdrammerij neemt steeds driestere vormen aan. Steeds meer horzels. Welke insecticide werkt nog? Woke lijkt niet te stoppen. Wat is hieraan te doen? Wie is hier de baas? Is dat woke? Laten we op 15 maart eens onze voorkeur laten blijken. Dat is het begin.
Frits Bosch, econoom en socioloog. Tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.