-Frits Bosch- Islamkritiek moet kunnen. Ook korans verbranden en blasfemische cartoons?
Naar aanleiding van Charlie Hebdo tien jaar geleden laait de discussie weer op “Islamkritiek móet kunnen”. Moeten de cartoons waarin Mohammed blasfemisch wordt afgebeeld kunnen?
Voltaire is ook figuurlijk dood?
Moeten Koranverbrandingen kunnen? Waar houdt de vrijheid van meningsuiting op? Of moet álles gezegd en gedaan kunnen worden? We zijn er nog steeds niet uit zoveel jaar na Voltaire. Willen we censuur of absoluut niet? De lieden die dapper zeggen: de “cartoons moeten kunnen” zul je nooit kunnen betrappen op het maken van een blasfemische cartoon. Zo moeilijk is dat niet. Ze kijken wel link uit! Practice what you preach, lafaards. Skin in the game. Cartoons halen niets uit, integendeel zoals blijkt. Als we stellen dat blasfemische cartoons en koranverbrandingen móeten kunnen, dan is de logische conclusie dat degenen die dit steunen en het feitelijk ten uitvoer brengen, menen dat álle moslims het land uit moeten. Maar díe conclusie hoor ik niemand trekken. Alweer: ze kijken wel uit, maar “practice what you preach”. Lala Gūl is in Nederland een dapper eenling. Mijn advies is: als we menen dat we met moslims verder willen - en dat zal gebeuren conform onze grondwet - dan is het verstandig om ons te onthouden van blasfemische cartoons. Ga het gesprek op inhoud aan, stop het niet in de ijskast en wees dapper. Kruip niet in je schulp als Arnon Grunberg boos kijkt als je opmerkt “antisemitisme is bijna een onderdeel van de islamitische cultuur” en er wordt vervolgens een aanklacht ingediend. Ga dan de strijd aan! Als je A zegt, dan hoort daar ook B bij.
Lees ook
Waarom haten ze ons?
Het doet me ook denken aan het boek “Waarom haten ze ons eigenlijk” na de Brusselse en Parijse aanslagen. De vraag kwam van Jeroen Pauw tijdens zijn programma. Dat boek is onder mijn redactie tot stand gekomen met bijdragen van arabisten, rechtsfilosofen, moslims, geschiedkundigen en een macro-econoom/socioloog. Het boek kreeg vijf sterren, maar werd genegeerd, ook door Jeroen Pauw die we nadrukkelijk om commentaar hadden gevraagd. Er is in Nederland een cultuur van wegkijken en niet benoemen. Niet willen weten en niet vertellen “is the name of the game.” Ga op inhoud en vertel waar de schoen wringt. Scheiding tussen kerk en staat: hoofddoekjes willen we niet in publieke diensten. Bijzondere scholen weg. Over holocaust vertellen móet kunnen. Wil je dat niet? dan hoor je niet op deze school, exit. En houd je dan daaraan. Inhoud, inhoud, inhoud. Dit is het spel en zo willen we dat het gespeeld wordt. Weg met het gezwabber. Het is me veel liever dat er niets meer in de ijskast wordt gemikt op dit gebied dan dat er korans worden verbrand en blasfemische cartoons worden gemaakt.
Frits Bosch, econoom en socioloog, auteur van Links Verdriet.
Lees ook