Voor de Nederlandse economie zijn twee landen van buitengewoon groot belang: Duitsland en Groot-Brittannië. Het is dus belangrijk om te bezien hoe beide landen zich ontwikkelen. Ik geef eerst in kort bestek aan welke handelsbelangen met beide landen voor ons gemoeid zijn. Vorig jaar exporteerde wij 133 miljard euro naar Duitsland (deels transito), terwijl de totale Nederlandse exportwaarde van Nederlandse exportwaarde 587 miljard euro bedroeg, dus 22,7%. Wij importeerden uit dat land 84 miljard euro en staan op de vierde plaats als belangrijkste handelspartners van Duitsland. Voor ons land is Duitsland nummer één met een sterk positieve handelsbalans.
Nederland exporteert naar Groot-Brittannië 28 miljard en we importeerden 20 miljard, dus ook hier is de handelsbalans voor ons positief.
Voor Duitsland geldt dat het consumentenvertrouwen fors daalt. Dit wisten we al veel langer, maar het blijkt ook uit de inkopen voor de feestdagen. De daling is het sterkst sinds de 2007 crisis. De redenen liggen voor de hand: inflatie 10%, Oekraïne oorlog, energieprijzen, de sterke dollar. Er is ondersteuning via subsidies onderweg, maar recessie is onvermijdelijk. Geschat wordt deze dieper wordt als de subsidie wegvalt. Recessie. Vooruitzichten van Duitsland zijn matig gezien achterstand in it en immense Aziatische concurrentie in automotive. Mutti Merkel krijgt met terugwerkende kracht de verwijten thuis. Ze ontkent iets fout te hebben gedaan. Ze was een ramp voor Duitsland en dus voor heel Europa.
Dan Groot-Brittannië. De situatie aldaar is in alle opzichten dramatisch: politiek, economisch, sociaal, monarchie. Niets wil daar lukken. Ik beperk me tot economie. De economie kromp in 2020 met 10% en vanaf dat dal was de groei in 2021 6,8%. Recessie. De staatsschuld loopt op tot 100% van bnp, Duitsland 40%. De beurskapitalisatie daalde 30%. De koersdaling van het pond 15%. Geen productiviteitstoename. Amper toename levensverwachting. Onderwijs score -7%. Toerisme slecht. Levensstandaard daalt verder, vooral midden en noorden van het land. Vertrouwen in nationale regering op absoluut dieptepunt. Veel Britten willen emigreren naar Australië. Groot-Brittannië scoorde altijd boven de midden Europese landen, nu varen ze eronder. Velen hebben spijt van Brexit. Britten treuren om hun grootheid die verloren is gegaan: “das war einmal und kommt nie wieder.”
Steun DDS op BackMe: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en het mediakartel aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden.
Gaat ons dit raken? Het lijkt meer dan waarschijnlijk. We zitten in de sandwich van Groot-Brittannië en Duitsland. Recessie is op komst. Hoe diep is nog niet duidelijk. Het lijkt erop dat Nederlandse politiek losgezongen is van de realiteit die tot ons komt vanuit deze twee voor ons essentiële landen. De kosten van de decennialange massa-immigratie mogen we niet weten. Empathie is in alle opzichten “overflowing”, maar daar hangt een extreem hoog prijskaartje aan waarvan burgers niet gevraagd is of ze die willen betalen. Niets zeggen is ook leugenachtig. “We worden allemaal armer” zegt onze minister van financiën Kaag. Ze zou zomaar eens gelijk kunnen krijgen.
Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.