-Frits Bosch- De Nederlandse economie schuurt langs recessie

De afgelopen vijftien jaar heeft de ECB de financiële markt met liquiditeiten overstroomd, het wordt Quatitative easing genoemd. De rente werd extreem omlaag geduwd naar zelfs -0,5%. Dit werd gedaan om de Zuid-Europese economieën te stutten en van faillissement af te houden. Dit heeft geleid tot inflatie van dagelijkse spullen, maar vooral in de huizenprijzen en de beurs ging skyhigh. We noemen dit Keynesiaans economisch beleid, het kunstmatig opkrikken van de vraag om de economie gaande te houden. Maar dit heeft niet gewerkt. De economie schuurt al jaren langs het nulpunt qua groei. De kabinetten Rutte hebben de overheidsuitgaven drastisch uitgebreid en idem het aantal ambtenaren. De economisch groei blijft rond het nulpunt schuren.

Het loont voor vele mkb’ers niet om hun werkzaamheden voort te zetten. Zij zijn de kanarie in de kolenmijn. 31% kijkt uit naar een alternatief zoals loondienst. Recruiters zien nog geen toestroom van nieuwe mkb’ers. De mkb heeft het zwaar te verduren, leegstand is het resultaat. De regelgeving en de belastingdruk zijn voorname redenen om te stoppen. De sectoren techniek en it zijn gunstige uitzonderingen. De arbeidsproductiviteit blijft laag, de basis voor economische groei. Tot overmaat van ramp wordt kabinet Schoof op de vingers getikt. Brussel wijst op komende overschrijdingen van het begrotingstekort boven de 3% norm vanaf 2028 en de overschrijding van de 60% staatsschuld norm vanaf 2032. Nederland is niet langer het beste jongetje in de klas. Engeland, Duitsland en Frankrijk gaan slecht. De VS heft tarieven op onze export. Het is alle hens aan dek. We lijken op recessie aan te sturen, maar dat hoeft niet.

De auteur dezes heeft al diverse keren erop gewezen dat het roer om moet qua politiek stelsel en qua verzorgingsstaat. Daar wordt nu de economie aan toegevoegd. Het roer moet om qua economisch beleid, maar dat kan niet zonder dat het roer omgaat qua politiek stelsel en qua verzorgingsstaat. De zaken hangen met elkaar samen. Kort en goed: Take back control en lean & mean. Take back control betekent uit de Europese Unie vertrekken, een organisatie die de focus heeft op het boven water houden van Zuid-Europese landen ten koste van Noord-Europese landen. Lean & Mean: Keynesiaanse beleid spoort niet voor ons. Ruimte voor ‘supplyside economics: het stimuleren van de aanbodzijde van de economie. Vele landen gaan nu daartoe over en wij kunnen niet achterblijven op straffe de concurrentieslag te verliezen. De belastingen moeten fors omlaag om ondernemen weer aantrekkelijk te maken. Dat betekent ook dat overheidsuitgaven omlaag moeten. De uitgaven aan onze universiteiten moeten omlaag. Karen van den Oudenhoven, SCP, wenst de alpha en gamma faculteiten uit te breiden “want ons land gaat gebukt onder toxische polarisatie”. Fout, deze faculteiten verergeren deze polarisatie. De nadruk dient te liggen op de beta faculteiten voor lieden die kunnen meehelpen te innoveren. Links zegt “doe het niet”, qua bezuinigen op onderwijs. “Doe het wel”, want de steeds meer miljarden naar onderwijs heeft geleid tot steeds slechtere resultaten. Geef deze miljarden slimmer uit aan de faciliteiten die ons land vooruit helpen en waar we nasr toe willen, dus niet naar 600 aankomende studenten aan nota bene alle 14 universiteiten psychologie per jaar. Wat moeten we hiermee: numerus fixus!

Total make over economisch beleid: Belastingen fors omlaag, overheidsuitgaven fors omlaag, een streep door toeslagen en subsidies, regelgeving streng versimpelen en NEXIT. Dit is het recept qua economisch beleid als onderdeel om Nederland weer gezond te maken.