-Frits Bosch- De Child penalty verklaart de salariskloof man-vrouw

Claudua Goldwin, hoogleraar vrouwenrechten Harvard University, heeft de Nobelprijs 2023 gewonnen voor haar baanbrekende studies over vrouwenrechten over de laatste 200 jaar.

Goldwin toont onder andere aan, op basis van vele data, dat de salariskloof tussen mannen en vrouwen over die periode fors kleiner is geworden. Het is afhankelijk van de ontwikkeling van de economie en de reactie van de arbeidsmarkt daarop. Zo is de kloof aanzienlijk kleiner geworden door de ontwikkeling van de dienstensector in het begin van de 20ste eeuw. Voor een verdere vernauwing wijst Goldwin op verwachtingen van vrouwen in de 20ste en 21ste eeuw, dat ze na het krijgen van een kind weer aan het werk kunnen gaan. Dat stimuleert het doorleren en meer verdienen. Daarbij komt de contraceptie pil die vrouwen meer mogelijkheden geeft te bepalen wanneer tot kinderen overgegaan kan worden. Haar onderzoek toont aan dat de bij feministen populaire gedachte dat er sprake is van discriminatie door mannen niet per se sprake is. Er is de child penalty. Toen industrialisatie optrad werden vrouwen en mannen niet langer op basis van geleverde stuks betaald maar op basis van gewerkte uren. Vrouwen werken minder uren vanwege de kinderen en verdienen dus minder dan mannen. Goldwin heeft het over ‘greedy’ jobs, hebberige banen zoals hoogbetaalde banen in de consultancy en advocatuur (Zuidas advocaten doen tussen 500 en 1.800 euro per uren, maar verklaren zich links zoals mw mr De Gaay Fortman in Buitenhof, FB). Deze banen vergen 80 uur per week en dat tikt geweldig aan. Als een kind zich aandient is de keuze om andere jobs zoeken die minder vergen of de man gaat door in 80 uren draaien en de vrouw besteedt extra uren aan het kind maar verdient daardoor minder ook bij terugkomst op de arbeidsmarkt. Discriminatie is er niet. In mijn boek ‘ Feminisme op de werkvloer’  heb daar al op gewezen op basis van al bestaande studies. Wat Goldwin zegt is dus niet nieuw. Goldwin’s verdienste is dat zij er verdieping aan geeft via een bende data over lange termijn. Ze maakt inzichtelijk wat er gebeurt op de arbeidsmarkt. De loonkloof bestaat nog steeds maar heeft een neutrale oorzaak.

Haar resultaten zijn een streep door de rekening van radicale feministen die al decennia mannen de schuld geven van discriminatie van vrouwen. Zo kennen we dat bijvoorbeeld Sophie van Gool in het FD haar gram uitspreekt over de discriminatoire loonkloof, ten gunste van haar eigen toko Salaristijger, zodat zij als een tijger voor vrouwen kan strijden tegen de loonkloof en die vreselijke mannen die het willens en wetens laten voorbestaan.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?”, “Feminisme op de werkvloer” en ''Kafkaistan''.