Goldwin toont onder andere aan, op basis van vele
data, dat de salariskloof tussen mannen en vrouwen over die periode fors
kleiner is geworden. Het is afhankelijk van de ontwikkeling van de economie en
de reactie van de arbeidsmarkt daarop. Zo is de kloof aanzienlijk kleiner
geworden door de ontwikkeling van de dienstensector in het begin van de 20ste
eeuw. Voor een verdere vernauwing wijst Goldwin op verwachtingen van vrouwen in
de 20ste en 21ste eeuw, dat ze na het krijgen van een kind weer aan het werk
kunnen gaan. Dat stimuleert het doorleren en meer verdienen. Daarbij komt de
contraceptie pil die vrouwen meer mogelijkheden geeft te bepalen wanneer tot
kinderen overgegaan kan worden. Haar
onderzoek toont aan dat de bij feministen populaire gedachte dat er sprake is
van discriminatie door mannen niet per se sprake is. Er is de child penalty.
Toen industrialisatie optrad werden vrouwen en mannen niet langer op basis van
geleverde stuks betaald maar op basis van gewerkte uren. Vrouwen werken minder
uren vanwege de kinderen en verdienen dus minder dan mannen. Goldwin heeft het over
‘greedy’ jobs, hebberige banen zoals hoogbetaalde banen in de consultancy en
advocatuur (Zuidas advocaten doen tussen 500 en 1.800 euro per uren, maar
verklaren zich links zoals mw mr De Gaay Fortman in Buitenhof, FB). Deze banen
vergen 80 uur per week en dat tikt geweldig aan. Als een kind zich aandient is
de keuze om andere jobs zoeken die minder vergen of de
man gaat door in 80 uren
draaien en de
vrouw besteedt extra uren aan het kind maar verdient daardoor
minder ook bij terugkomst op de arbeidsmarkt. Discriminatie is er niet. In mijn
boek ‘ Feminisme op de werkvloer’ heb
daar al op gewezen op basis van al bestaande studies. Wat Goldwin zegt is dus
niet nieuw. Goldwin’s verdienste is dat zij er verdieping aan geeft via een
bende data over lange termijn. Ze maakt inzichtelijk wat er gebeurt op de
arbeidsmarkt. De loonkloof bestaat nog steeds maar heeft een neutrale oorzaak.
Haar resultaten zijn een streep door de rekening van
radicale feministen die al decennia mannen de schuld geven van discriminatie
van vrouwen. Zo kennen we dat bijvoorbeeld Sophie van Gool in het FD haar gram
uitspreekt over de discriminatoire loonkloof, ten gunste van haar eigen toko
Salaristijger, zodat zij als een tijger voor vrouwen kan strijden tegen de
loonkloof en die vreselijke mannen die het willens en wetens laten voorbestaan.