Dat de beurs zou opleven sinds de kredietcrisis van 2007-2009 was logisch, maar dat het zó zou steigeren hebben weinigen kunnen bevroeden. Verviervoudiging van het vermogen met het simpel beleggen in de AEX was mogelijk.
Het volk is de dupe
Na 2007-2009 was de algemene gedachte dat we qua economische groei zware jaren tegemoet zouden gaan met bescheiden bedrijfswinsten. Dat is uitgekomen. Maar we hadden buiten de waard gerekend, in casu de centrale banken. Zij trokken mondiaal de macht naar zich toe en zetten de rentetarieven in de achteruitversnelling. De rentetarieven ijlden omlaag om de economische groei te stutten en om een recessie te vermijden. Dat lukte maar de inflatie nam toe door de sterke toename van de geldhoeveelheid (opkopen van staatsschulden en bedrijfsschulden door de centrale banken). Het zoet was voor vermogenden, het zuur was voor ‘het volk’. De ECB liet de rente zelfs beneden 0% dalen, nooit vertoont alhier. Dat deed deze bank om de zwakke broeders in Zuid-Europa van failliet af te houden. De rekening kwam voor Noord-Europese landen, onze belastingbetalers. Daar kwam nog eens het gigantische Covid fonds bij. De rekening van miljarden ging weer naar onze belastingbetalers.
EU is er voor Zuid-Europa
De ECB is een politieke organisatie gericht op het steunen van Zuid-Europa. Het gevolg van de extreem lage rente was zogenaamde ‘asset inflation’ ofwel het toenemen van vermogenstitels zoals aandelen en vastgoed. Dat was bingo voor degenen die daarover beschikken maar niet leuk voor degenen die het niet hebben, want zij kunnen een huis niet meer bekostigen. De doorsnee burger heeft niet in de smiezen dat zij door de ECB vernachteld worden. Daar zit de grote boosdoener die hier de financiële verhoudingen bepaalt, in het nadeel van de ‘gewone man’. Voorheen werd het financiële beleid door DNB bepaald, maar die instelling is niet meer dan het schoothondje van de ECB. Daar moeten we van af door weer een eigen munt en financieel beleid te creëren. Zolang er de euro is, vissen wij achter het net. De euro is nooit democratisch aan ons voorgesteld. Het hele financiële beleid in Frankfurt, wat ons leven ingrijpend bepaalt, is ondemocratisch. De EU is een ondemocratische instelling. Het dient ingrijpend hervormd te worden naar wat het ooit was: een economisch samenwerkingsverband, niets meer, niets minder.
De beurs is overgewaardeerd
De rentetarieven zijn inmiddels hoger, maar de beurs kachelt lekker verder naar boven. So far so good! De kruik gaat net zo lang te water tot hij barst. De indicator om te bepalen of de beurs overgewaardeerd is, is de zogenaamde koers-winst verhouding. Toont deze indicator een overwaardering van de beurs? Ja zeker! De beurs is zelfs hoger gewaardeerd dan de jaren eind 1920, pal voor de enorme beurskrach. Het is lucht. Beleggers in aandelen beginnen nerveus te worden. Gaan we weer een crash tegemoet? Geschat wordt dat een potentiële crash bijna 30% kan zijn en als we teruggaan tot 2007 zelfs bijna 60%. De mondiale schuldenberg is enorm, berustend op vertrouwen. Er moet eerst een ernstige financiële gebeurtenis plaatsvinden om dat vertrouwen weg te nemen, een zogenaamd Lehman moment. Dan kan het holderdebolder omlaag. Mijn advies zou zijn: verkopen! Maar wellicht zit ik er gewoon naast want AI zorgt voor productiviteitswinst waar beleggers blij van worden.
Links kan het volk geen barst schelen
De EU is een ondemocratische club contra ons volk. De EU bepaalt ons leven ingrijpend en is een instelling die ons volk zwaar benadeelt. Opvallend is dat links hier weer aan de verkeerde kant staat namelijk pro federalisering van de EU. Is dat vreemd? Neen. Links denkt globalistisch, top down, WEF. Ons volk kan hen blijkbaar niets schelen. Rechts denkt bottom up, pro het volk. Ook in Europa zijn de bordjes links en rechts verhangen. Links heeft zich ook in Europa in de hoek geverfd.
Hervorm de EU ingrijpend
We moeten uit de euro. We zijn klaar met dit experiment. Het is financieel nadelig voor ons. De EU moet terug naar een economisch samenwerkingsverband. Hervorm de EU ingrijpend. Zo niet, dan NEXIT.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.