-Cultuur onder Vuur- Heiligen over islam: 'Christus bracht vrede, Mohammed geweld'

Weliswaar zou door toedoen van de verklaring Nostra Aetate (1965) van het Tweede Vaticaans Concilie de indruk kunnen ontstaan dat de katholieke Kerk afstand genomen heeft van haar afwijzing van de islam. Dit zou echter haaks staan op wat de Kerk altijd heeft geleerd en wat heiligen hierover hebben verklaard. Op het eind van dit artikel vindt u een kleine bloemlezing hiervan, eveneens ontleend aan Islam of de zelfmoord van het Westen.

In dit boek kunt u bovendien een vergelijking tussen communisme en islam aantreffen. Want hoewel communisme en socialisme fel atheïstisch zijn en zich tegen het christendom keren, maken zij in hun haat jegens alles wat religie is, een merkwaardige uitzondering voor de islam. Dit is al vaak opgemerkt, ook door socialisten zelf.

Waarom is dat zo? Ook hier heeft Islam of de zelfmoord van het Westen een antwoord op. Er zijn krachtige parallellen te vinden tussen de islamitische en de linkse ideologie.

1. Beide zijn totalitair. Het communisme vergoddelijkt de staat die alles moet beheersen. Voor de islam dient alles onderworpen te zijn aan Allah, een onderwerping die gerealiseerd moet worden in de totalitaire theocratie van de sharia-staat.

2. Beiden zijn deterministisch. Het communisme ziet de mens als niet meer dan een evolutionair toevalsproduct, dat zich verbeeldt ‘vrij’ te zijn, maar uiteindelijk geheel onderworpen blijft aan materiële, biologische en – vooral – economische factoren. Voor de islam is de mens een slaaf van Allah, de bediller van alles.

3. Uit het bovenstaande volgt bij beiden – doordat het totalitarisme een vrijwillige uitschakeling van het eigen oordeel met zich meebrengt - een neiging tot destructief nihilisme. Denk bijvoorbeeld aan 9/11.

4. De afschaffing van het privé-eigendom. Bij het communisme ligt dat voor de hand, maar bijvoorbeeld ook de islamitische ideoloog Sayyid Qutb leert dit.

5. De Franse filosoof André Glucksmann heeft erop gewezen dat nationaal-socialisme, communisme en de islam de “fantasie gemeenschappelijk hebben van een grote anti-liberale, anti-Westerse en anti-kapitalistische wereldrevolutie”. Dit, aldus Glucksmann “is hun geheime nihilistische convergentie”. Waarbij bedacht moet worden dat voor de islam met zijn religieuze insteek ‘anti-Westers’ vrijwel identiek is met ‘anti-christelijk’.

Terug naar de vraag hoe de afwijzing van de islam door het christendom door de eeuwen gebleken is. Hieronder volgen enige citaten van heiligen, van de grote middeleeuwse denker Thomas van Aquino tot aan de negentiende-eeuwse ‘doener’ Don Bosco. In hun eensgezinde afwijzing van de islam staan zij voor de onafgebroken traditie van de katholieke Kerk: de islam moet voor katholieken een object van bekering zijn en van het redden van zielen, niet van ‘dialoog’.

Sint-Thomas van Aquino (1225-1274): "Zij die enig geloof aan Mohammeds woorden hechten, geloven dwaas."

Aan de andere kant gingen degenen die sektes stichtten die aan dwaalleren waren gewijd, op een manier te werk die hieraan [hoe de apostelen handelden] tegengesteld is. Dit punt is duidelijk in het geval van Mohammed. Hij verleidde het volk door beloften van vleselijk genot waar de begeerte van het vlees ons toe aanzet. Zijn leer bevatte ook voorschriften die in overeenstemming waren met zijn beloften, en hij gaf het vleselijk genot de vrije teugel. In dit alles werd hij, niet verrassend, gehoorzaamd door vleselijke mensen. Wat de bewijzen voor de waarheid van zijn leer betreft, bracht hij slechts zoveel naar voren als door het natuurlijke vermogen van iemand met een zeer bescheiden wijsheid kon worden begrepen. Inderdaad, de waarheden die hij leerde vermengde hij met vele fabels en met leerstellingen van de grootste onjuistheid. Hij deed geen enkel teken dat op bovennatuurlijke wijze werd voortgebracht en dat alleen op passende wijze van goddelijke inspiratie getuigt; want een zichtbare daad die alleen maar goddelijk kan zijn, onthult een onzichtbaar geïnspireerde leraar van waarheid. Mohammed zei integendeel dat hij in de ‘kracht van zijn wapens’ werd gezonden - tekenen die zelfs bij rovers en tirannen niet ontbreken. Bovendien geloofden er vanaf het begin geen wijze mannen in hem, geen mensen die geoefend zijn in de goddelijke en menselijke dingen. Degenen die wel in hem geloofden waren wrede lieden en zwervers door de woestijn, volkomen onwetend van alle goddelijke leer, en met hun aantallen dwong Mohammed anderen om zijn volgelingen te worden door het geweld van zijn wapenen. Ook bieden goddelijke uitspraken van voorgaande profeten hem geen enkele getuigenis. Integendeel, hij verdraait bijna alle getuigenissen van het Oude en het Nieuwe Testament door er eigen verzinsels van te maken, zoals iedereen kan zien die zijn wet onderzoekt. Het was dus een sluwe beslissing van zijn kant om zijn volgelingen te verbieden het Oude en het Nieuwe Testament te lezen, opdat deze boeken hem niet zouden veroordelen voor valsheid in geschrifte. Het is dus helder dat wie ook maar enig vertrouwen in zijn woorden stellen, dwaas geloven.

(Sint-Thomas van Aquino, Contra Gentiles, vert. Anton C. Pegis, red. Joseph Kenny, o.p. (New York: Hannover House, 1955), bk. 1, hfdst. 6, nr. 4.

De heilige Don Bosco (1815-1888): "Mohammed heeft de hartstochten van mensen aangewakkerd; Jezus Christus beval zelfverloochening."

Hij schrijft in de vorm van een dialoog tussen een vader (V) en zoon (Z):

V. De islam is een verzameling van stelregels uit verschillende religies, die, als ze worden beoefend, de vernietiging van elk moreel principe met zich meebrengen.

Z. Waarom heeft Mohammed deze mengeling van verschillende religies samengesteld?

V. Omdat de volkeren van Arabië voor een deel joden, christenen en heidenen zijn, koos hij om hun aanhang te krijgen een deel van elk van hun religies, en in het bijzonder die punten die de zintuiglijke genoegens het meest tegemoet komen.

Z. Wat is het verschil tussen de katholieke Kerk en de islam?

V. Het verschil is enorm. Mohammed vestigde zijn religie met geweld en wapens; Jezus Christus stichtte zijn kerk met woorden van vrede door de inzet van zijn arme discipelen. Mohammed heeft de hartstochten van de mensen aangewakkerd; Jezus Christus heeft zelfverloochening bevolen. Mohammed verrichtte geen enkel wonder; Jezus Christus verrichtte talloze wonderen op klaarlichte dag en in aanwezigheid van talloze mensen. Mohammeds leerstellingen zijn belachelijk, immoreel en corrupt; die van Jezus Christus zijn verheven, subliem en zeer zuiver. In Mohammed kwam zelfs niet één profetie tot vervulling; alle profetieën zijn in Jezus Christus in vervulling gegaan.

Kortom, in zekere zin maakt de christelijke godsdienst de mens in deze wereld gelukkig om hem later te verheffen tot de genieting van de hemel; Mohammed verlaagt en verslechtert de menselijke natuur, en door al het geluk op zinnelijke sensuele genoegens te stellen, brengt hij de mens terug op het niveau van smerige dieren.

(Sint-Johannes Bosco, Il Cattolico educato nella sua religione: Trattenimenti di un padre di famiglia co’suo figliuoli secondo i besogni del tempo (Turijn: Tipografia Dir. da P. deAgostini, 1853), vol. 2, Conversation XIII, 50-1, 53-6)

De heilige Alfonsus Liguori (1696-1787): "Het mohammedaanse paradijs is alleen goed voor beesten."

Hij [Mohammed] belijdt dat er slechts één God is; maar in zijn Alcoran verhaalt hij over vele kleinigheden die het Opperwezen onwaardig zijn, en het hele werk staat in feite vol tegenstrijdigheden, zoals ik heb aangetoond in mijn boek over de ‘Waarheid van het Geloof’. Joden of christenen, zegt hij, kunnen gered worden door het naleven van hun respectieve wetten, en het is niet van belang of zij de een voor de ander inruilen; maar de hel zal voor altijd het deel van de ongelovigen zijn; zij die alleen in één God geloven, zullen daarheen gestuurd worden voor een periode die hooguit duizend jaar zal duren, en daarna zullen allen opgenomen worden in het Huis van Vrede, of Paradijs. Het Mahometaanse paradijs is echter slechts voor beesten geschikt; want het enige wat de gelovige daar te wachten staat, is vuil, zinnelijk genot. Ik ga voorbij aan alle andere extravaganties van de Koran, omdat ik dit onderwerp reeds uitvoeriger heb behandeld in de ‘Waarheid van het Geloof’.

(Sint-Alfonso M. Liguori, The History of Heresies, and Their Refutation; Or, The Triumph of the Church, vert. John T. Mullock pr. (Dublin: James Duffy, 1847), 1:188)

Sint-Juan de Ribera (1532-1611): De islam verdient niet een godsdienst te worden genoemd.

Wat gezegd is, volstaat om dit artikel af te sluiten, dat voor uw redding zo wezenlijk is, namelijk de vernietiging van die perverse sekte van Mohammed. Want als wij bewezen hebben, dat het doel dat die nastreeft, geheel beestachtig is en onwaardig om gezag over mensen te hebben; dat de stichter ervan een overspelige, meinedige, rover, moordenaar, godslasteraar was en totaal onwetend van menselijke en goddelijke geschriften; dat de dingen, die in zijn wet vervat zijn, alle fabeltjes in wijsgerig en dwalingen in theologisch opzicht zijn, zelfs voor wie maar een sprankje verstand bezitten; dat wat het in termen van gewoonten leert, een school van beestachtige ondeugden is; dat hij geen enkel bewijs heeft geleverd, bovennatuurlijk met wonderen of natuurlijk met redeneringen, om zijn nieuwe sekte te bewijzen, maar deze slechts heeft gevestigd met de kracht van wapens, geweld, fictie, leugens en vleselijke losbandigheid, dan blijft er niets anders over dan het feit dat het een goddeloze, godslasterlijke en boosaardige sekte is, een uitvinding van de duivel die regelrecht naar de hel leidt, en die het daarom niet verdient om een godsdienst genoemd te worden.

(Francisco Pons Fuster, El patriarca Juan de Ribera y el Catechismo para instrucción de los nuevos convertidos de moros, Studia Philologica Valentina, vol. 15, n.s. 12 (2013), 209-10)

De opvatting dat de islam geen godsdienst is in de eigenlijke zin van het woord, maar voldoet aan alle wetenschappelijke criteria voor een sekte, betoogt ook de Franse priester en islamkenner Guy Pagès. U kunt de tekst van zijn lezing over dit onderwerp hier gratis aanvragen.