-Cultuur onder vuur- Geert Wilders vertelt openhartig over zijn leven met islamitische dreiging

Vanwege zijn islamkritiek staat Geert Wilders op de doodslijsten van terreurbewegingen als al-Qaida en Islamitische Staat. Ook kreeg hij verschillende fatwa’s over zich heen, waaronder van imam Jalali, waar de rechtszaak over gaat. De fatwa van Jalali is een oproep om de PVV-leider te vermoorden.

Het gevaar voor Wilders is substantieel. Toen hij in 2015 een Amerikaanse cartoonwedstrijd bijwoonde, wilden twee terroristen met vuurwapens een aanslag op hem plegen. De politie moest hen met dodelijk geweld tegenhouden. Een bewaker raakte gewond.

Wilders wijst op de schrijver Salman Rushdie, die in 1989 een fatwa over zich uitgesproken kreeg van ayatollah Khomeini. Nog 33 jaar later werd hij aangevallen door een moslimterrorist met een mes. “Fatwa’s verdwijnen nooit,” merkt Wilders op. “En daarom zijn ze het ergste.”

Komende maand is het twintig jaar geleden dat Wilders moest onderduiken voor de islamitische dreiging. “In 2004 ben ik door agenten met mitrailleurs uit mijn woning in Venlo gehaald,” vertelt Wilders. “Ik ben er sindsdien nooit meer teruggeweest.” Sindsdien woont hij met zijn vrouw op geheime locaties als kazernes en safehouses.

“Ik heb plaksnorren en pruiken gedragen om onherkenbaar te zijn,” vertelt Wilders. “En als we Kerst gingen vieren bij mijn schoonfamilie in Hongarije dan vlogen we met beveiligers in een verder leeg vrachttoestel van de Koninklijke Luchtmacht.”

Wilders spreekt van de “grote beperkingen” die de beveiliging met zich meebrengt. Als politicus kan hij moeilijk campagnevoeren. “Maar ook in mijn privéleven ben ik mijn vrijheid al twintig jaar kwijt,” zegt Wilders. De PVV-leider heeft “nul privacy” om te gaan en staan waar hij wil. Een avondwandeling met zijn vrouw zit er niet in.

“Ik mag ook niet in de buurt van het safehouse waar ik zit naar buiten. Ik ken de straat waar ik woon dus niet,” vertelt de politicus tegen de rechter. “Vanuit mijn werkkamer in het parlement kan ik niet naar buiten kijken om te zien wat voor weer het is want de ramen zijn geblindeerd. Ik werk soms een week van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de Tweede Kamer en heb dan geen idee wat voor weer het die week buiten is geweest.”

Wilders is echter blij dat er nu eindelijk een rechtszaak komt tegen een fatwa-uitsprekende imam. Lange tijd stuitte hij op een muur van stilte als hij aangifte deed. Wilders hoopt nu dat imam Jalali niet wegkomt met zijn oproep tot moord.

De politicus betaalt een hoge prijs voor zijn islamkritiek. Een kritiek die overigens onderbouwd en rationeel is, maar die nog bedaard is vergeleken bij wat gevluchte christenen uit het Midden-Oosten zeggen. Zij getuigen van de gruwelen van het leven onder het islamitisch juk.

“Ik krijg die twintig jaar verloren vrijheid nooit meer terug,” besluit Wilders. “Ik krijg mijn vrijheid waarschijnlijk überhaupt nooit meer terug.” Dat blijft een droevige realiteit, die behalve bij een Godswonder niet zal veranderen.

Nederland kan evenwel de veiligheid van Geert Wilders maar ook van gevluchte christenen en islamcritici aanzienlijk verbeteren, door maatregelen als een asielstop en het terugsturen van Syriërs en Afghanen. Wilders’ offer van de vrijheid mag niet verkwanseld worden.