Column Sid Lukkassen: Tegen de Tirannie van het Nieuws

‘Great minds discuss ideas; average minds discuss events; small minds discuss people.’ Het is een inzichtrijk citaat omdat het gaat over inzicht versus ophef: over zelf in gang zetten versus passief volgen. Zie je de plannen, zie je de onderliggende ideeën, of laat je jezelf leiden door controverse en de waan van de dag? Het statement verduidelijkt: initiëren staat boven reageren.

Als samenleving zijn we nieuwsverslaafd, en het woord ‘slaaf’ in verslaving laat al zien dat het niet goed zit. Wat we nodig hebben is minder nieuws, minder ‘feiten’. Nieuws is als gif voor de ziel, ik zal uitleggen waarom.

Hierop kwam ik door wat mijn vader vertelde over het maatschappelijk debat ten tijde van de PvdA leider Joop den Uyl (1919–1987). Den Uyl wilde belasting heffen op grond en huizen: hierover was een jaar lang maatschappelijk debat – veel mensen waren woest. Toen de belasting werd doorgevoerd ging het debat erover nog een jaar door. Vandaag wordt er elk uur een beleidsstuk doorgeramd dat véél controversiëler is. Institutioneel racisme in het regeerakkoord en beleidsplan vaccinatiedwang naar de Kamer gestuurd ondanks vernietigend advies door de Raad voor Rechtspraak over 2G en 3G op de werkvloer. Zomaar twee voorbeelden van de laatste 24 uur. Er is even een kort piekje van ophef, maar het volk is murwgebeukt en gedemoraliseerd door zoveel absurditeit, dus de clowneske beleidsmachine rolt ongehinderd door.

De alternatieve media, zowel gedrukte als digitale, proberen de mainstream media te imiteren. Ze willen ‘nieuws brengen’ en willen serieus worden genomen als nieuwsbron. Zij hopen daarmee de erkenning te krijgen die de gevestigde media óók krijgen. De vraag is of die verwachting realistisch is, en of je die weg überhaupt moet inslaan.

Het antwoord is: Neen. Enkele jaren terug hield ik met een groepje een zogeheten waanzin-archief bij. Elke dag gebeurde er wel iets waarvan we dachten: “What the hell? No way!” Oftewel iets waarvan we nog geen maand eerder hadden gemeend dat het nóóit kon gebeuren. Het waren altijd voorbeelden van doorgeslagen politieke correctheid, bestuurlijke incompetentie, beleid van een totalitaire strekking en schokkende corruptie. Het verbaasde ons hoe het allemaal binnen anderhalve dag weer was vergeten. Het nieuwsfeit toonde alleen maar aan hoe het absurde normaal was geworden en het normale absurd. En zo druppelde het gif elke dag verder de ziel en de samenleving binnen.

Dus waarom zouden de alternatieve media die weg inslaan als er reeds een overkill is aan nieuws en feiten? De mensen worden er al mee overspoeld en overladen – het verandert helemaal niets. Elke dag staat er iets in de krant waarvan je denkt: dit is écht te waanzinnig. En een dag later gaan de vis en de aardappelen er weer in en lijkt men het vergeten. Het is véél heilzamer om te bezielen, te inspireren en dieptebegrip te kweken. Het maakt moedeloos om achter de feiten van de steeds somberder wordende werkelijkheid aan te rennen. Woede en aandacht worden in steeds kortere pieken geconcentreerd – je doet daar aan mee en verandert helemaal niets aan het zieke beleid.

Daar komt bij, door over de werkelijkheid te rapporteren die onze vijand creëert – dat wil in dit geval dus zeggen, de cultuurmarxistische instituties en het kartel van de geradicaliseerde middenpartijen – conformeren we ons aan dat wat we verwerpen. We volgen de dynamiek van onze tegenstanders, zij initiëren, wij becommentariëren. Zij leiden, wij volgen. En met elk verslagje, elk ‘nieuwsfeit’, dringt de waanzin en absurditeit dieper onze geest binnen. Ook in een economische zin maakt het corrupt. Je maakt jezelf qua geldbronnen immers afhankelijk van verontwaardiging opwekken over de werkelijkheid, terwijl je een andere werkelijkheid in gang zou moeten zetten.

De enige manier om die waanzinnige dynamiek te stoppen is door zélf de agenda te bepalen, zelf een nieuwe werkelijkheid te stichten. Het zijn oppervlakkige geesten die met de ‘events’ bezig blijven: wie vooruit denkt, publiceert beschouwingen. Dan kun je mensen bezielen en op het pad zetten van een eigen cultureel universum, met een eigen cultuurhistorie en eigen filosofen. Langzaamaan kan deze wereld zich emanciperen, en zet dan eigen doelen en plannen in gang, in plaats van reactief te blijven op de belevingswereld van het kartel.

Denk er maar eens over na – het is de enige manier om aan de normalisering van het absurde te ontsnappen. Zélf inspiratie brengen en minder ‘nieuws’.

Steun Sid via BackMe. Volg de publicaties van Sid Lukkassen via Telegram en schrijf u in voor zijn nieuwsbrief.