Column Paul Cliteur: Alexandra Van Huffelen als onze nieuwe dictatrix

In Elsevier schrijft criminoloog en terrorismedeskundige Bart Collard onder de titel “online censureren van onwaarheden is kwalijk” over de plannen van de nieuwe staatssecretaris van Digitalisering Alexandra Van Huffelen. Ik vermoed dat het voor velen als een verrassing zal komen dat we überhaupt zo’n staatssecretaris hebben.

Waarom hebben we nu zo iemand? Wel, onder andere om online platforms aan te spreken op uitingen die daar worden geplaatst en die “desinformatie”, ook wel bekend als “nep nieuws”, zouden verspreiden. Die kwestie is weer hoogst actueel geworden door het terugtrekken van de bejaarde popzanger Neil Young van Spotify, omdat daarop columnist Joe Rogan mensen aan het woord laat die naar het oordeel van Young misleidende informatie over Covid zouden verspreiden.

Intrigerende nieuwe ontwikkeling. Dus Young gaat niet in discussie met Rogan over Covid, nee, hij wil zijn liedjes niet meer op Spotify hebben omdat daar een columnist opvattingen laat horen waar Young het mee oneens is.

Wat vindt onze nieuwe staatssecretaris voor Digitalisering daarvan? Die vindt, zo leer ik uit het stukje van Collard, dat niet eens zo’n gek idee van Young. BNR liet onze staatssecretaris aan het woord over de kwestie. En Van Huffelen stelt dan: “[Desinformatie] is ongelofelijk schadelijk.” Wat moet met die “desinformatie” gebeuren? Die moet worden verwijderd. Nogmaals Van Huffelen: “Soms is het ook echt belangrijk dat informatie ook echt wordt verwijderd, omdat het totale onzin is, of omdat het zo is dat het ook echt schadelijk is, of haatzaaiing tot gevolg heeft.”

Dat is een interessante uitspraak. De Westerse cultuur, haar wetenschap, haar democratie, haar publieke debat, hangen innig samen met het principe van de vrije uitwisseling van ideeën. Wat een democratie onderscheidt van een dictatuur is precies die vrijheid. We zien hier dus dat een nieuw gecreëerde staatssecretaris een pleidooi houdt voor het afschaffen van dat beginsel. We zien ook dat zij in haar volkomen onbevangenheid drie criteria voorstelt om te gaan censureren. Er mag worden “verwijderd” wanneer informatie:
1. “totale onzin” is;
2. “schadelijk” is;
3. “haatzaaiing tot gevolg heeft”

John Stuart Mill, John Milton, Voltaire, en vele, vele andere grote denkers hebben nagedacht over de beperkingen van de vrijheid van expressie. In wetten en verdragen worden allerlei pogingen ondernomen criteria te formuleren voor die beperking van de vrijheid van expressie. Maar volgens mij heeft nog nooit iemand zulke domme dingen over dit onderwerp gezegd als onze nieuwe staatssecretaris.

Ohhhhh, wat zeg je nu Cliteur? Dom. Dat mag je niet zeggen. Ja, dat doe ik wel. Wat de nieuwe staatssecretaris namelijk hier als criteria voor de beperking van de vrijheid van expressie formuleert is: 1. Totale onzin, 2. Schadelijk, 3. Potentieel haatzaaiend. Het is een directe aanval op de grondslagen van de Westerse cultuur. En wat zo erg is: het geschiedt in totale onwetendheid.

Mevrouw Van Huffelen is ten aanzien van het onderwerp vrijheid van expressie, vrijheid van gedachte, vrijheid van geweten, een totaal onwetende dame. Volgens haar eigen principes zou zij van BNR moeten worden gecanceld. Musici zouden, volgens de benadering van Neil Young, hun muziek nier meer op BNR moeten laten horen, omdat wat daar, bij monde van mevrouw Van Huffelen, aan onzin en nepinformatie de wereld is ingeslingerd een kritische grens heeft overschreden.

Vind ik dat de staatssecretaris het woord moet worden ontnomen? Nee, want ik ga uit van Milton’s “Let truth and falsehood grapple”. Laat de onzin van mevrouw Van Huffelen maar botsen met mijn waarheid. Wie van ons beiden gelijk heeft kan alleen blijken in een vrij publiek debat. Het debat dat zij, onze potentiële dictatrix, wil afschaffen.