Zweedse gemeenten kunnen taakstelling niet aan: neem migranten in huis

In vrijwel elk Noordwest-Europees land wordt hetzelfde liedje afgespeeld op repeat. Gemeenten krijgen een taakstelling van een bestuurslaag erboven en moeten dan maar zien hoe zij aan die taakstelling voldoen. Hierdoor worden vreemde prikkels gecreëerd waardoor in veel gevallen statushouders worden toegewezen aan een urgentiecategorie en daardoor eerder recht hebben op huisvesting. De lokale bevolkingen hebben het nakijken, zij moeten maar zien hoe zij aan huisvesting komen. Naast Nederland speelt deze kwestie ook in Zweden en door de omvang van de huidige migratiestromen wordt de krapte op de woningmarkt steeds nijpender. Want van migreren van Afrika naar Europa kost minder tijd en moeite dan het bouwen van een huis.

Zo ook in het Zweedse Kungsbacka. Het kleine kuststadje heeft bevel gekregen van de hogere autoriteiten om dit jaar nog eens 400 extra migranten toegang te verschaffen tot de gemeenschap. Tot de zomer van 2018 was het stadje in staat om aan haar taakstelling te voldoen, maar daar komt nu een einde aan. Het probleem is de huisvesting. Er moet behoorlijk wat worden bijgebouwd willen de bestuurders van het stadje kunnen voldoen aan de vraag. De situatie laat zien wat er gebeurt wanneer belangrijke beslissingen niet op lokaal maar op nationaal of supranationaal niveau worden genomen. Sterker nog, heel veel gemeenschappen zitten helemaal niet te wachten op meer statushouders, maar het moet: "This situation is not what we want, but in order to do what we are required by law to do, we will have to place them in dormitories."

Zie hier de uitwerking van internationale verdragen op lokale gemeenschappen. En hoeveel invloed hebben lokale gemeenschappen op supranationale wetgeving en verdragen? Juist ja, helemaal niets. Dit betekent dus dat er vanuit de internationale politiek plannen worden bekokstooft die helemaal niet in het belang zijn van lokale gemeenschappen en dat moet stoppen. Deze problematiek speelt in principe in elke kleine stad in Europa, waar op dit moment een volksaanvulling/vervanging wordt uitgevoerd door de VN en de EU. Vertegenwoordigers van de families uit Kungsbacka zijn er niet blij mee, zij probeerden met de nationale overheid nog afspraken te maken over de taakstelling van statushouders, maar kregen geen enkel begrip.

Hans Forsberg, de voorzitter van het lokale bestuur, liet weten dat hij meerdere gesprekken had met de Zweedse Migratiedienst. In die gesprekken vroeg de vertegenwoordiger van zo'n 80 000 Zweden of het stadje enige tijd mocht krijgen voor het huisvesten van de statushouders. "Wat moet, dat moet!" - dachten ze bij de Migratiedienst, want het kleine stadje kreeg geen uitstel van taakstelling en dus moet het allemaal per direct. Hierdoor moet het kleine stadje extra kosten maken voor het bouwen van huisvesting. Daarom moeten de bewoners van het stadje migranten maar in huis nemen. Wat een belachelijke situatie. Waarom werken gemeenten mee aan deze taakstelling?