ON!'s Tom de Nooijer fileert Wierd Duk: 'Verliezende strategie!'

De Nooijer begon genuanceerd. Hij erkent dat Wierd Duk belangrijk werk doet. Duk durft, zeker binnen de context van de mainstream media (MSM), dingen redelijk te benoemen en bereikt daarmee een groot publiek dat anders verstoken blijft van een kritischer geluid. Tot zover de terechte waardering. Maar De Nooijer is duidelijk helemaal niet zo onder de indruk van de diepere analyse die Duk vaak presenteert. En daar raakt hij een cruciaal punt.

Een van Duk's stokpaardjes is de framing van de huidige maatschappelijke tweedeling als een strijd tussen 'hoger opgeleiden' (die progressief/globalistisch zouden zijn) en 'lager opgeleiden' (die conservatief/nationalistisch zouden zijn). De Nooijer veegt deze analyse van tafel. Dat is niet zo, stelt hij terecht. Kijk naar de achterban van partijen als FVD, kijk naar de vele conservatieve en rechtse denkers, academici, ondernemers – er zijn heel veel hoogopgeleide conservatieven op rechts.

De Nooijer benoemt vervolgens de échte breuklijn: wat hem betreft is de echte clash een ideologische clash. Precies! Het gaat niet primair om opleidingsniveau, maar om fundamenteel verschillende wereldbeelden. Het gaat om de strijd tussen globalisme en nationalisme, tussen progressivisme (inclusief klimaat- en genderideologie) en conservatisme, tussen een cultureel marxistische agenda en het behoud van de westerse, Joods-Christelijke beschaving. De Nooijer signaleert scherp dat, ongeacht je opleiding of ervaring, je bepaalde vragen simpelweg niet mag stellen binnen het dominante discours. Je mag bepaalde vragen gewoon niet stellen. Dát is de kern, niet je diploma.

In het gesprek kwam ook het fenomeen 'vrolijk rechts' ter sprake, zoals Sietske Bergsma het noemde: die figuren aan de rechterzijde die nog wel welkom zijn in de MSM-salons, die overal mogen aanschuiven. Bergsma merkte op dat deze figuren vaak onderwerpen kapen van wat dan blijkbaar het 'chagrijnig rechts' (lees: het principiële, onverdunde rechtse geluid) is, maar er vervolgens een net ander sausje overheen gieten om het acceptabel te maken voor het establishment.

De Nooijer lijkt Wierd Duk, wellicht niet exclusief maar wel mede, in deze categorie te plaatsen. Zijn kritiek op Duk is veelzeggend: "Hij kiest ervoor om te volgen de conventies die anderen hem opleggen." Dit is een cruciale observatie. Het betekent dat je, om toegang te houden tot de mainstream platforms, je analyse en je taal aanpast aan de normen die door je ideologische tegenstanders zijn gesteld. En dat is, zoals De Nooijer concludeert, een "verliezende strategie." Waarom? Omdat je daarmee impliciet het frame van de tegenstander accepteert en nooit tot de kern van de zaak kunt doordringen of fundamentele verandering kunt bewerkstelligen. Je wordt een soort getemde, 'veilige' rechtse stem die het establishment niet écht bedreigt.

De analyse van Tom de Nooijer is spot-on en broodnodig. De strijd waar we in zitten, is ten diepste ideologisch. Het reduceren tot een opleidingskloof is een miskenning van de realiteit en leidt de aandacht af van de werkelijke tegenstellingen. Het is een manier om conservatieve en nationalistische ideeën te 'debunken' als iets voor 'domme' mensen, terwijl de realiteit is dat deze ideeën breed gedragen worden, ook door hoogopgeleiden.

Zijn kritiek op het volgen van 'opgelegde conventies' raakt eveneens de kern. Echte verandering komt niet door je aan te passen aan de regels van het spel zoals die door links zijn gedefinieerd. Het vereist het doorbreken van die conventies, het stellen van de 'verboden vragen', en het presenteren van een fundamenteel ander wereldbeeld, ook als dat betekent dat je niet meer wordt uitgenodigd bij Op1 of Jinek. De 'verliezende strategie' is de strategie van de aanpassing, de zelfcensuur, het 'vrolijk rechtse' sausje dat de bittere pil van de realiteit probeert te verzachten.

Het gesprek tussen Tom de Nooijer en Sietske Bergsma was waardevol. De Nooijers kritische analyse van Wierd Duks positionering en analyses is een belangrijke bijdrage aan het broodnodige strategische debat binnen rechts Nederland. Hij legt terecht de nadruk op de ideologische aard van het conflict en waarschuwt voor de valkuilen van aanpassing en het volgen van door de tegenstander opgelegde conventies. Alleen met een heldere ideologische analyse en een principiële, onbevreesde houding kan de strijd voor een beter Nederland gewonnen worden. De Nooijer en Bergsma laten zien dat zij dit begrijpen.