Zonder toekomst
In een artikel in The Economist wordt gesteld dat één op de vier jongeren tussen 15 en 24 jaar zonder werk, opleiding of studie werkloos thuis zit. Zij baseert zich daarbij op een rapport van Eurofound (European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions), dat de maatschappelijke kosten van deze 'Neets' (Not in Employment, Education or Training), alleen al voor de EU, becijfert op 419 miljoen euro. Per dag wel te verstaan.
Nu schreef ik hier als eens vaker over de inktzwarte toekomst voor zowel ouderen als jeugd, maar het onderwerp verdient een nadere beschouwing, zeker gelet op de enorme kosten die ermee gepaard gaan, en ook omdat het probleem in een wat breder perspectief moet worden geplaatst: dat van de dreigende teloorgang van de EU als factor van betekenis in de wereld.
Want het moge duidelijk zijn, dat het gevoerde EU-beleid van pakweg de afgelopen tien jaar tot een overweldigende catastrofe heeft geleid, waarvan de gevolgen vooral zichtbaar zijn in het door rigoureuze bezuinigingen geteisterde Zuid-Europa. En wie de Europa 2020 strategie erbij pakt of Agenda 21 of welk ander 'duurzaamheidsplan' dan ook, die ziet een volkomen verkeerde continuatie van het gevoerde beleid, waarvan gebleken is dat het niet werkt. En de belangrijkste oorzaak daarvan kennen we intussen: de one-size-fits-none strategie.
Niet alleen dreigen de toekomstige kosten van de zorg volkomen uit de hand te lopen, er is door het gevoerde beleid geen zicht op economische groei, welke noodzakelijk is voor het creëren van banen. Het gevolg hiervan is deze absurd hoge werkloosheid. Niet alleen onder de jeugd, maar ook bij onze oudere werknemers.
Naast genoemde hoofdoorzaak is ook de onder links beleid totaal afgebroken onderwijskwaliteit een factor van betekenis. Maar het trieste is, dat alle wereldvreemde duurzaamheidsgoeroe's geen enkel zelfreflecterend vermogen ontwikkeld schijnen te hebben, maar blijven voortborduren op het mantra van 'duurzame' klimaatbeheersing en 'sustainable finance'.
De kosten van deze enorme werkloosheid onder de jonge generatie zijn, zoals gezegd, aanzienlijk (zie ook onderstaande tabel) en het gebrek aan perspectief zal ongetwijfeld blijvend van invloed zijn op hun toekomst.
In hun kwartaalrapporten bevestigt ook Eurostat deze alarmerende cijfers. Men weet het dus al jaren, maar is klaarblijkelijk niet bij machte geweest er iets aan te doen. Eén van de gevolgen laat zich natuurlijk raden: een ongekende stroom van jonge, talentvolle mensen die elders binnen de EU emplooi proberen te zoeken. Dit is om twee redenen een buitengewoon ongewenste ontwikkeling.
Ten eerste, omdat het vaak de beter opgeleiden zijn die het eerste zullen wegtrekken, terwijl zij nodig zijn bij de wederopbouw van hun land. En ten tweede, omdat door het Open Grenzen beleid van de EU op deze wijze een stijgende werkloosheid onder onze eigen jongeren wordt geïmporteerd. En ook onze jeugd kampt intussen met een toenemend risico op het niet kunnen vinden van een baan.
In een eerder artikel legde The Economist al een verband tussen onderwijs en werkloosheid. Er is een grote mismatch tussen de kwaliteit van de opleiding van jongeren en waaraan werkgevers behoefte hebben. Eén van de hoofdredenen hiervan is volgens consultancybureau McKinsey, dat het onderwijs en het bedrijfsleven in twee totaal verschillende werelden leven. Een mismatch met grote gevolgen. En wéér zagen de 'geweldenaren' uit Brussel deze ontwikkelingen niet aankomen. In plaats daarvan tierden allerlei dwaze onderwijsideeën welig, zeker ook in ons eigen linkse onderwijsland.
Eén van de voor de hand liggende manieren om dit aan te pakken zou natuurlijk zijn geweest om de gespecialiseerde beroepsopleidingen aan te pakken, naar Duits voorbeeld. Maar allerlei pogingen daartoe zijn niet of nauwelijks van de grond gekomen. Door interne verdeeldheid of gewoon lapzwanzigheid. Nederland is een praatland geworden, zeker in het onderwijs. Oeverloos zwetsen zonder gericht de problemen aan te pakken en een beleid te voeren gebaseerd op gezond verstand.
Nu is de koppeling tussen bedrijfsleven en beroepsopleiding natuurlijk niet de enige manier om de problemen gericht aan te pakken, er is veel meer nodig. Bijvoorbeeld een flinke kwaliteitsboost bij universiteiten en hogescholen. Schroef de eisen maar eens flink op. Maar in plaats daarvan willen de wereldvreemde wereldverbeteraars juist exameneisen afschaffen. Dat gaat niet helpen. We zijn aan het verslappen, waar juist een krachtiger beleid noodzakelijk is.
En het is inmiddels wel duidelijk dat er wat moet gebeuren. Als we er niet in slagen om de economische groei aan te zwengelen, innovatie te stimuleren en het (beroeps-)onderwijs beter af te stemmen op de behoefte van het bedrijfsleven, dan zie ik het somber in.
De zwake eurolanden landen dienen juist nu de juiste investeringen te doen, dat is de enige manier om het tij te keren. Maar we weten intussen allemaal waardoor dat niet lukt. Niet kán lukken... Hoogste tijd dus om dit europact de rug toe te keren.
