Zoals ik in mijn artikel Zit er een klassiek-liberaal gat in de markt? al heb gesteld, is het wachten op een Nederlandse versie van de Belgische N-VA, maar dan zonder het punt van confederalisme (Vlaanderen los van Wallonië). In feite hebben we het dan over de positie die de VVD lang heeft ingenomen in het politieke spectrum als liberale volkspartij, maar die onder leiding van Marx Rutte steeds meer wordt ingeruild voor een onduidelijke eurofederalistische zigzagkoers, terwijl de VVD op nationaal vlak van harte meedoet met het nivelleringsfeestje van de PvdA.
Inmiddels heeft de Belgische N-VA zich naar mijn mening geheel consequent aangesloten bij de ECR-fractie van hervormers in het Europese Parlement. In deze fractie vinden we onder meer de Britse Conservatives (een conservatief-liberale partij), de keurige Duitse eurokritische professorenpartij AfD en de Nederlandse christelijke partijen ChristenUnie en SGP.
De Belgische liberale partij Open VLD van EU-federalist Guy Verhofstadt maakte zich deze week volstrekt belachelijk door eerst de N-VA uit te nodigen voor het ALDE blok en vervolgens één dag later, toen duidelijk was dat N-VA koos voor de ECR-fractie, bij monde van partijtopper Guy Vanhengel te spreken over de N-VA als een zootje ongeregeld, bestaande uit ultra-conservatieven en eurosceptici.
Zelf heb ik voor de Europese Verkiezingen mijn steun uitgesproken voor Artikel 50, juist omdat de combinatie van liberaal en eurokritisch mij aansprak. Artikel 50 heeft geen zetel gehaald, maar inmiddels is hun zusterpartij UKIP erin geslaagd een fractie (EFD) te vormen in het Europese parlement, vooral dankzij de steun van Beppe Grillos Vijfsterrenbeweging.
Hoewel dit een prestatie van formaat is van Farage, leeft bij mij twijfel hoe liberaal de EFD-fractie nog te noemen is na de toetreding van de Vijfsterrenbeweging van Grillo. Het gedachtegoed van Nigel Farage zou ik willen typeren als een combinatie van liberaal en nationaal, op zich niets mis mee, maar met benamingen als the peoples army lijkt UKIP zich ook te zien als de uitvoerder van de volkswil. Dat laatste geldt in nog veel sterkere mate voor Beppe Grillo, die meer directe democratie als hoofdpunt heeft en daarnaast keihard wil afrekenen met de zittende politieke elite. Voor de rest doet het politieke gedachtegoed van Grillo eerder denken aan dat van linkse anti-globalisten, dan dat er veel liberaals in is te bespeuren. We zullen zien in welke richting de EFD-fractie zich zal ontwikkelen.
Naar mijn mening zou het veel logischer zijn als de VVD zich los zou maken van Verhofstadts EU-federalisme en samen met partijen als N-VA, AfD, ChristenUnie-SGP en de Engelse Conservatives in het Europees Parlement serieus gaat werken aan een structurele hervorming van de EU en de eurozone. Wat betreft de eurozone, zijn er verschillende mogelijkheden (TMS, opdeling in Neuro en Zeuro, of verkleining van de eurozone door exit-scenario CU-SGP, allemaal uitgebreid behandeld op DDS). Hierdoor kan er gewerkt worden aan een gezonde en realistische muntunie, in plaats van de ondermijnende en tot stagnatie leidende transferunie die we nu hebben
Door de ECR-fractie zal, indachtig de voorstellen van David Cameron, gewerkt worden aan een hervorming van de EU. Zij willen de EU beperken tot hoofdtaken, EU-bureaucratie afbouwen en een aantal bevoegdheden weer terughalen naar het nationale niveau. Dat is volgens mij op dit moment de meest verstandige lijn: de EU weer inrichten als Europese samenwerking, gericht op het versterken van de positie als handelsblok en het verbeteren van de interne markt, zonder dromerij over een Verenigde Staten van Europa. Deze lijn lijkt goed te passen bij de visie van de VVD op Europese samenwerking. Zit de VVD misschien in de verkeerde Europese fractie?