Zin en onzin in het 'Europa' debat
Voorstanders van het 'heilige' project wijzen op de goede vrede in 'Europa', realisten wijzen op de destabiliserende werking van de eenheidsmunt.
Er wordt veel onzin gezegd en geschreven over de euro en de Europese Unie. Ook worden er veel zinnige zaken aangekaart, maar in Nederland halen die zinnige zaken zelden tot nooit de voorpagina. Laat ik een aantal zinnige en onzinnige zaken in het 'Europa' debat voor u samenvatten.
Om te beginnen deze: heel vaak wordt gesproken over 'Europa', waar bedoeld wordt de Europese Unie. Geen weldenkend mens is anti-Europa, maar wèl anti-EU. De euro-gelovigen doen net alsof we een supranationaal (of erger: een federaal) verband nodig hebben om op Europees vlak als soevereine staten samen te werken. Dat is een misvatting. En voor een land als Nederland een hele dure misvatting. Daarom begrijp ik niet, waarom veel landgenoten deze simpele economische waarheid niet onder ogen durven zien. Alleen zotskappen en mensen met destructieve neigingen benadelen zich moedwillig zelf.
Dan het 'argument', dat 'Europa' voor vrede heeft gezorgd. Het komt mij voor, en dat mag toch algemeen bekend worden verondersteld, dat vooral de afspraken in NAVO-verband voor vrede hebben gezorgd, daar hebben we een instituut als de Europese Unie niet voor nodig. Bovendien ontpopt de euro zich meer en meer als splijtzwam in plaats van bindmiddel tussen de volkeren van Europa. In de sociaal-economisch totaal afgebroken samenlevingen van Portugal en Griekenland krijgt de Duitse bondskanselier de schuld van alle ellende, terwijl de ware schuldige de monetaire misgeboorte van de euro is. Ik zou weleens willen weten hoe de meeste Nederlandse burgers zouden reageren als van de ene dag op de andere hun salaris met dertig procent gekort wordt of nog erger, dat er in Nederland een werkloosheid zou zijn van 25 procent en onder jongeren meer dan 50 procent.. Maar de technocraten uit Brussel interesseert dat allemaal niks, zij laten toe, dat hele samenlevingen economisch én sociaal ontwricht raken. Ik noemde dat ooit 'een misdaad jegens de menselijkheid'.
Ook het 'argument' dat 'Europa' ons land zoveel welvaart en banen heeft opgeleverd is slechts ten dele waar. De interne markt, jazeker, maar de euro kost ons heel veel welvaart, banen en geld. De euro kost ons geld, heel veel geld. Nu is het waar, dat economie geen exacte wetenschap is, die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid betrouwbare voorspellingen kan doen. Maar dat wil nog niet zeggen, dat je helemaal niets kunt zeggen over de kosten en baten van de euro voor een land als Nederland. Met een eenvoudige analyse van de problematiek wordt direct duidelijk dat de euro desastreus heeft uitgewerkt. Diverse onderzoeken, recent nog van de Finse economengroep Libera, komen tot een raming voor Nederland van circa 20 miljard per jaar (ikzelf zat daar net iets onder met 18 miljard, maar het geeft wel de orde van grootte aan). Hoe dan ook, vriend en vijand kunnen de feiten niet loochenen: de euro heeft ons land niet de beloofde welvaart en werkgelegenheid gebracht, integendeel, ze brengt ons land aan de rand van de financiële afgrond. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de veel te goedkope euroconversiekoers van de gulden. De waarheid over de euro is, dat de Nederlandse burger bestolen, belogen en bedonderd is geworden en nog steeds wordt. De euro kan alleen worden 'gered' door een permanente transferunie van rijke naar arme lidstaten en zelfs dat is nog maar zeer de vraag. De euro kan uitsluitend worden gered indien er een acceptabel welvaartsniveau in de Zuidelijke landen wordt gegarandeerd dat monetair gefinancierd wordt door de ECB (niemand anders zal dat willen of kunnen doen) alsmede indien er monetair gefinancierde kapitaalsteun komt voor in moeilijkheden komende Europese (systeem)banken. Dát is de waarheid over de euro.
Het valt mij op dat veel voorstanders van een verdere Europese integratie allemaal direct of indirect een belang daarbij hebben. Nergens wordt de vraag gesteld of die verdere integratie wel in het belang is van van de burgers en middelgrote bedrijven in Europa zelf, laat staan van die in Nederland. Ook onze minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, stelt zich die vraag niet. Terwijl hij toch geacht wordt het belang van ons land op het internationale podium te verdedigen. In plaats daarvan gaat hij op hangende pootjes naar de schurkenstaat Saoudi-Arabië om zich bij een intolerant régime te verontschuldigen voor die 'verschrikkelijke' Wilders. Deze brengt het wellicht niet zo diplomatiek, maar hij heeft wel gelijk.
En ook als er dan eens een schijndebatje over de zegeningen van de euro en de EU op televisie plaatsvindt, zoals gisteren bij Buitenhof, heeft niemand het over de (illegale) praktijken van de ECB om de euro te 'redden', laat staan over de contractbreuk door de niet-naleving van de no-bail-out bepalingen uit het Verdrag van Maastricht. Als we van tevoren hadden geweten, dat het resultaat van de invoering van de euro een afgedwongen solidariteit met andere landen zou hebben betekend, dan hadden we dat Verdrag natuurlijk nooit ondertekend. Ook hier zijn we dus gewoon besodemieterd, ik kan er helaas niets anders van maken. Voor mensen als minister Timmermans is er eenvoudigweg geen alternatief. En volgens Teulings e.a. kunnen we ook niet meer uit de euro. Beiden beweringen zijn onzin, want waar een wil is, is ook een weg. Inmiddels ligt er al 4 jaar lang een direct toepasbaar alternatief dat zelfs binnen het Euro Pact kan worden geïmplementeerd. Maar zodra er ook maar een enkel kritiekpunt op het euro-heiligdom wordt geuit is Leiden in last. Realisten worden weggezet als 'populisten' of in het gunstigste geval gewoon doodgezwegen. Over democratie gesproken.
Samenvattend kunnen we stellen dat het krampachtig vasthouden aan de euro-leugen en de voortgaande Europese integratie, abject, infaam en moreel verwerpelijk is, omdat het de eerlijke burger berooft van de vruchten van zijn arbeid, berooft van zijn identiteit door de open grenzen politiek en berooft van zijn stem door het anti-democratisch karakter van de Europese instellingen. Meneer Van Rompuy noemt zichzelf 'president' van de EU, terwijl hij slechts voorzitter is van de Europese Raad van regeringsleiders; de sociaal-democratische kandidaat voor het voorzitterschap van de Commissie noemt zich 'democratisch' gekozen, omdat het Europees parlement dit keer zijn zegje mag doen, het is allemaal één grote poppenkast, dat Europese theater, dat met hele leugens en halve waarheden in stand gehouden wordt. Alsof zelfstandig nadenkende burgers van lotje getikt zijn.
Wat mij betreft is er maar één weg in het belang van Nederland en dat is, als het gezond verstand bij de politieke elite niet heel snel wederkeert, de weg naar de uitgang van deze Schuldenunie. En dan wel zo snel als mogelijk is.
Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter.
