Zijn er wel acht klagende fractievoorzitters?

Het nieuws is u dit weekend niet ontgaan. Acht fractievoorzitters waren helemaal niet te spreken over het functioneren van de voorzitter van de Tweede Kamer, Anouchka van Miltenburg. De Volkskrant had veel smeuïge citaten. Allen wilden anoniem blijven. Dat kan. Toch gingen bij mij de nekharen overeind. Acht van de elf (als je Bontes meetelt kom je op twaalf) fractievoorzitters zou dus anoniem een dolk in de rug steken van Van Miltenburg. Ik vond dat overdreven veel. Anoniem zo iemand afzeiken, vind ik ook ongelofelijk laf en onsportief. Laten echt zoveel fractievoorzitters zich daarvoor lenen?

Begrijp mij goed. Kritiek hebben op de Kamervoorzitter mag. Bij Van Miltenburg kan ik me ook voorstellen dat het hier en daar wringt. Ze heeft al herhaaldelijk aanvaringen gehad met verschillende politici. Die keer dat ze bijna huilend de plenaire zaal verliet, deed pijn aan je ogen en zeer in de buik. Maar anoniem zuur doen in een krant. Brrr!

Wilders
Één van de fractievoorzitters met kritiek, Geert Wilders, geeft nu toe dat hij de aanval ook niet chique vond. Hij geeft ook toe dat hij zelf wel één van de klagende fractievoorzitters was.

Vreemd
In ieder geval één politicus die de voorzitter recht in de ogen durft te kijken. Zoals het hoort. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Er is echter iets vreemds aan de hand. Geert Wilders geeft toe geklaagd te hebben, dat is dus één van de acht. Er zijn echter ook fractievoorzitters die zeggen niet met de Volkskrant gesproken te hebben.

Zijlstra
Dat zijn dus vijf helden die iemand niet anoniem via de krant de grond in boren. Van Ojik (GroenLinks en politiek talent) geeft echter later toe wel met de Volkskrant te hebben gesproken en ook kritiek te hebben geleverd. Nu kan het natuurlijk zijn dat één van de overige vier ook heeft geklaagd over de voorzitter maar dat nu niet durft toe te geven. Staat tegenover dat ook Zijlstra (VVD) zich inmiddels heeft uitgelaten over de kwestie, volgens hem is er geen reden om het functioneren van Van Miltenburg te bekritiseren. Dat maakt het vijftal wel compleet. En zo is er iets vreemds aan de hand. Zelfs als we Bontes meetellen als fractievoorzitter, houden we geen acht politici over. Twaalf min vijf is namelijk zeven.

Ik krijg het vermoeden dat de Volkskrant de zaak een beetje heeft opgeklopt. Dat er helemaal geen acht fractievoorzitters zijn die zich anoniem over Van Miltenburg hebben beklaagd. Tot nu toe is de tussenstand: twee klagers bekend, vijf fractievoorzitters die (zeggen) niet geklaagd (te) hebben en vijf waarvan de status onbekend is.

Volgens mij kan Van Miltenburg rustig gaan slapen.