Dit gezien belichaamt het idee dat "we samen alles kunnen."
Tijdens elke thuiswedstrijd van het American Footballteam van de school van zijn dochter is Kevin Houston aanwezig om dochter Eva te helpen. Letterlijk. De 14-jarige scholiere heeft namelijk last van hersenverlamming, waardoor ze helaas in een rolstoel zit. Ondanks haar handicap speelt Eva in de marcheerband van haar school. Tijdens elke thuiswedstrijd én trainingssessie is haar vader er om haar en haar rolstoel in formatie te duwen; op die manier kan ze haar instrument toch bespelen én meemarcheren.
Kevin legt uit:
"Normaal gesproken zet je je kinderen af op school en zie je ze de rest van de dag niet. Ik ben ontzettend blij dat ik wél buitengewoon betrokken ben bij haar leven."
Nadat ze tijdens de zomer deel uitmaakte van een band wilde Eva graag lid worden van de marcheerband van haar (nieuwe) school. Helaas had ze daar wel hulp bij nodig. Ze keek haar vader lief aan en vroeg hem of hij haar wilde helpen.
Daar zei hij volmondig 'ja' op. Als kind speelde hij zelf in vergelijkbare bands: heeft het dus gevoel voor ritme en weet hoe hij zowel liedjes als danspassen moet onthouden. Het gevolg? De twee - vader en dochter - vormen een onverslaanbaar muzikaal team.
Eva legt uit:
"Ik denk dat we het eigenlijk gemakkelijker hebben dan de meeste andere bandleden. Hij hoeft alleen de danspassen te onthouden terwijl ik me volledig kan richten op de muziek zelf."
De andere leden van de marcheerband moeten beide zaken doen; Eva en Kevin niet.
Kevin gaat nu vier keer per week eerder weg van zijn werk om naar Eva te gaan. Vervolgens oefenen ze samen. Op wedstrijddag staat hij op de tribune, maar rent hij snel het veld op tijdens de rust zodat hij Eva kan helpen tijdens de muzikale sessie van haar marcheerband.
Het mooiste van dit verhaal? Niet alleen begrijpt Eva nu dat ze ondanks haar handicap alles kan bereiken, maar ze is zich er ook maar al te zeer van bewust dat hun teamwerk ervoor zorgt dat ze een buitengewoon hechte band hebben. Vader Kevin is het daar helemaal mee eens:
"In het begin deed ik het echt alleen voor Eva en begreep ik niet dat het ook geweldig leuk zou worden voor mezelf. Maar ik vind het echt geweldig: omdat ik vroeger zelf in dit soort bands speelde komen er elke keer weer allerlei mooie herinneringen bovendrijven."
Het andere woorden: Eva heeft er iets aan, voor Kevin is het een geweldige hobby, en hun band is er alleen maar sterker door geworden. Zoals Charlie Sheen zou zeggen: #Winning!