Een ongelooflijk mooi, maar tegelijkertijd ook wat triest verhaal.
Het trieste zit hem in de manier waarop Jillian Sobol aan het leven begon. Ze is namelijk een vondeling. Direct na haar geboorte legde haar moeder, die een studente was aan de universiteit van San Francisco State, haar stiekem neer bij de wasmachines. Een andere student vond haar daar: ze was niet gewassen, de navelstreng zat nog aan d'r, en ze rilde van de kou.
Haar kleine lichaam was er zelfs blauw van. Gelukkig voor haar ontfermde de hele universiteit zich vervolgens over haar. Uiteindelijk werd ze naar het universiteitsziekenhuis gebracht waar ze goed verzorgd werd en waar ze haar "Jane Doe" noemden (zie de foto van het krantenartikel hieronder).
Er ontstond een grote zoekactie naar haar vader en moeder. Uiteindelijk werd een 19-jarige studente geïdentificeerd als de moeder van de baby. Ze gaf toe dat ze zwanger was, maar dat ze dat geheim had gehouden voor haar eigen familie, haar docenten, en zelfs voor de vader van het meisje die ze ontmoet had op een feestje.
[caption id="attachment_139202" align="aligncenter" width="960"]
adoptie. Familie is alles en ik ben echt gezegend dat ik een Sobol ben." width="960" height="660" /> Foto: Jillian Sobol (bron: Facebook). Jillian schrijft: "Deze dag zal altijd de mooiste dag van mijn leven zijn, mijn officiële adoptie. Familie is alles en ik ben echt gezegend dat ik een Sobol ben.[/caption]
De moeder tekende officieel de papieren waarmee ze de rechten op haar kind opgaf. De vader van het meisje werd ook gevonden. Hij tekende uiteindelijk ook, maar wilde er wel eerst 30 dagen over nadenken. Hij voelde namelijk wel degelijk een band met het meisje... en de verantwoordelijkheid om voor haar te zorgen.
Omdat hij slechts 20 jaar oud was zette hij zijn handtekening uiteindelijk toch. Het kleine babymeisje werd geadopteerd door twee fantastische mensen, het echtpaar Sobel: hoogopgeleid, maar zonder biologische kinderen. Eerder hadden ze al een jongetje geadopteerd, nu wilden ze er een meisje bij hebben.
En zo kwam Jillian in een fantastisch gezin terecht waar er goed voor haar gezorgd werd.
Helaas was er wel een probleem: haar adoptiefouders zijn weliswaar bijzonder hoogopgeleid, maar Jillian had een heel scala aan 'leerstoornissen,' waaronder dyslexie en ADD. Daarom ging ze van school naar school. Lange tijd dacht ze dat ze misschien niet in staat zou zijn om te studeren, maar haar nieuwe ouders gaven de hoop nooit op. Ze hielpen haar op elke mogelijke wijze en hadden alle geduld in de wereld met haar.
Het gevolg? Jillian
studeert nu op 31-jarige leeftijd af van de universiteit waar ze als baby werd achtergelaten door haar biologische moeder.
En zo is de cirkel dus echt rond.