Weggegooid geld

Lang werd het verwacht, het rapport van de commissie-Van Dijkhuizen over een simpeler belastingstelsel. Net zoals met alle andere rapporten van soortgelijke commissies, is het voorspelbaar wat er zal gebeuren. Alle kranten en weekbladen zullen erover schrijven, Van Dijkhuizen zelf zal talloze keren geïnterviewd worden en de opdrachtgever, de overheid zal veel lovende dankwoorden richting de commissie slingeren.

Alle leden ervan kunnen hun CV aanvullen en er zeker van zijn dat ze in de kaartenbak van de overheid zitten voor eventuele toekomstige commissies. En die overheid kan uit het dikke rapport naar hartelust selectief winkelen en zo elk beleidsvoornemen verdedigen met een rapport van een onafhankelijke commissie. Kortom een win-win situatie voor iedereen. Hoewel, niet voor iedereen. Nederland wordt er namelijk niet beter van.

Elke keer als zo een rapport verschijnt, koester ik hoop dat het dikke pak papier op één punt zal afwijken van zijn voorgangers. In mijn boek ‘Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen’, merkte ik op dat elke keer als de overheid nieuw beleid overweegt of  hervorming van een deel van het gigantische overheidsapparaat, de opdracht altijd luidt dat het wel allemaal budgetneutraal moet zijn. Of het nu ging om het plan voor een kilometerheffing of de invoering van de OV-chipkaart, steeds was het raak: het moest budgetneutraal.

Budgetneutraal is een mooi woord voor: wat er ook gebeurt, wij, de overheid, mogen er niet op achteruitgaan. Ofwel: wat we aan de ene kant teruggeven aan de burger, halen we aan de andere kant wel weer ergens weg. Op dieet gaan, dat is onbekend voor de Nederlandse overheid. De huidige crisis is daar een goed voorbeeld van. Iedereen moet inleveren door die crisis. Iedereen behálve de overheid.

De collectieve lastendruk, het cijfer dat het aandeel van de overheid in een economie weergeeft, was in 2012 hoger dan in 2011, is dit jaar hoger dan vorig jaar en zal volgend jaar hoger zijn dan in 2013. Kortom, het is niet eens zo dat de overheid stationair draait, sinds het begin van de crisis dijt die verder uit!

Zoals gezegd, elke keer koester ik hoop. En zoals altijd stelde ook het rapport van de commissie-Van Dijkhuizen teleur. De commissie stelt namelijk dat door de voorgestelde veranderingen  'de balans v/d  overheidsuitgaven en -inkomsten niet  wordt verstoord.' Ofwel, het is allemaal keurig budgetneutraal. De overheid krimpt dus niet, stel je voor.

En zo is iedereen tevreden, ook de gewone Nederlander die gepaaid wordt met een mogelijke verlaging van vermogensbelasting, niet wetend dat het een sigaar uit eigen doos is. Want dát is het onvermijdelijke gevolg van budgetneutraliteit. Daarom moet volgens commissie-Van Dijkhuizen het hoge btw-tarief van 21 naar 23 procent en het lage tarief van 6 naar 8 procent.

Iets waardoor inflatie weer eens vrolijk behoorlijk omhoog kan, het consumentenvertrouwen een nieuw diepterecord kan vestigen, de economie gezellig in een recessie blijft en het begrotingstekort hoger uitvalt, waardoor nieuwe lastenverzwaringen wel weer zullen moeten. Tussenstand in een zeer ongelijke strijd luidt CPB 4 : Nederlandse consument 0

Wat moet er gebeuren wil de Nederlander zeggen: ‘nu is het genoeg?'