PvdA-Kamerlid Jacques Monasch wil erg graag de lijsttrekker worden van de PvdA bij de aankomende Tweede Kamerverkiezingen. Helaas voor hem denkt het partijbestuur daar heel anders over. Normaal gesproken zou je denken dat een partij de lijsttrekkersverkiezing zo eerlijk en transparant mogelijk wil organiseren. Het is immers het doel om de beste kandidaat te selecteren; degene die op de meeste steun van partijleden kan rekenen.
Jammer genoeg voor Jacques Monasch denken ze daar bij zijn partij, de PvdA, net een beetje anders over. Bij die club vinden ze het namelijk eerst en vooral belangrijk om een lijsttrekker te krijgen die op goede voet staat met het bestuur. Als dit betekent dat andere, meer kritische kandidaten op achterbakse wijze klein gehouden moet worden,
ach, het zij zo.
PvdA-kandidaat voor het lijsttrekkerschap Jacques Monasch wil opheldering van het partijbestuur over afspraken die zouden zijn gemaakt tussen zijn concurrenten Diederik Samsom en Lodewijk Asscher en het partijbestuur.
Dat laat hij weten aan NU.nl.
Monasch wil dit naar aanleiding van een reconstructie van de kandidatuur van Asscher in het AD maandag. Hierin valt te lezen dat er afspraken zijn gemaakt door de top van de partij over de inhoud en vorm van de lijsttrekkerscampagne.
Asscher dwong die afspraken af door duidelijk te maken dat hij alleen een gooi naar het lijsttrekkerschap zou doen als hij inspraak kreeg in het hele proces. Dat eiste hij omdat hij zijn "eigen stijl" wilde behouden en ten koste van alles wilde voorkomen dat de hele campagne rondom Samsom gebouwd zou worden.
Vanuit Asschers perspectief is dat natuurlijk prima te billijken, maar het betekent helaas voor Monasch dat hij wél het bokje is. Nou was dat sowieso het geval al -- zoals Monasch vorige week terecht stelde is hier sprake van matchfixing met een lijsttrekkersprocedure én een verkiezingsprogram die helemaal vastgesteld zijn door zijn twee tegenstanders -- maar deze afspraken tonen dit wel héél duidelijk aan.
We kunnen hier natuurlijk heel kort over zijn: Monasch wordt zwaar gepiepeld. Asscher en Samsom liggen allebei goed bij het bestuur omdat ze feitelijk sociaaldemocraten van de oude stempel zijn. Monasch heeft zowaar nieuwe ideeën en breekt met name met de partijtop op
immigratie en
integratie. Het is niet heel verrassend dat Asscher, Samsom en voorzitter Hans Spekman hem proberen buiten te sluiten. Als de PvdA ergens moeite mee heeft dan is het immers wel
met islamkritische personen die de euvele moed hebben om voor zichzelf te denken.
Als Monasch serieus een kans wil maken moet hij het partijbestuur nu officieel de oorlog verklaren en er gewoon met gestrekt been ingaan. Ronsel maar zoveel mogelijk mensen; de PvdA stelt mensen in staat om tijdelijk lid te worden (voor 2 euro), waardoor ze mee kunnen stemmen in de lijsttrekkersverkiezing. Monasch moet een eigen achterban mobiliseren en hen vervolgens de partij laten infiltreren. Alleen dan heeft hij iets van een kans.
Doet hij dat niet, dan is het nu al een verloren zaak voor de parlementariër en kan hij iedereen een hoop pijn en moeite besparen door zich vandaag al terug te trekken. Winnen gaat hij namelijk toch niet; niet als hij niet bereid is om een soort van politieke guerrilla-oorlog te voeren.