Willem Wilmink: Enschede huilt

Enschede huilt

Een buurt,
die wel veel zorgen had,
maar die ook vol verhalen zat,
vol humor en gezelligheid,
die buurt zijn we voor eeuwig kwijt.

Daar waar het vol van kinderen wat,
verschillen van geloof en ras,
maar in hun spel gelijk gezind-
loopt nu geen enkel kind.

In de oorlog stond de stad in brand op pathmos,
Zwik en hoogeland: meer dan een halve eeuw nadien,
kun je daar nog sporen van zien.

Nu is, in de heerlijke maand mei,
bij vogelzang, zo vrij en blij,
de stad opnieuw iets aan gedaan,
dat nooit en nooit voorbij zal gaan.

Arm Enschede,
verberg je in de armen van de koningin
en huil, want daar is een reden voor,
en huil dan maar aan één stuk door...