* Streep door wat niet van toepassing is.
Uw toekomstig koning, prins Willem-Alexander, bevindt zich op dit moment in het barkoude Groenland. Hij is daar op uitnodiging van het Wereld Natuurfonds om er met eigen ogen te zien hoe het staat met het smelten der ijskappen. Als waterdeskundige kan de koning-to-be daar natuurlijk over meepraten. Hij liet zich ter plaatse inlichten door echte - en uiteraard onafhankelijke - 'deskunigen'. Zonder twijfel kreeg de kroonprins een weinig rooskleurig toekomstbeeld geschetst van het lot van de ijskappen. Dit alles geschiedde in het kader van de campagne van de prins om het onheilstij van de klimaatverandering te keren. Eind april nog, tijdens het staatsbezoek aan Duitsland, pleitte WA in dat kader voor meer zonne-energie.
Prachtig allemaal, zo'n prins die idealen heeft. Die moet zeker neutrale politieke macht krijgen, dat komt vast wel goed. Maar dat even terzijde. Belangrijker is het antwoord op de vraag wie er naast het WNF en de wetenschappers nog meer in het kielzog van de prins meegingen naar het witte Groenland: de Nederlandse olie- en gasproducenten. Reden voor hun bezoek? Mocht de prins toch falen in zijn opzet om de wereld te redden, mochten de ijskappen toch te ver wegsmelten als gevolg van CO2-uitstoot, dan betekent dat dat Nederlandse olie- en gasbedrijven lucratieve contracten met Groenland kunnen sluiten om te boren op plaatsen die nu nog onder die ijskap liggen.
Het is natuurlijk de hypocrisie ten top, maar bepaald geen zeldzaamheid voor het Huis van Oranje. Het doet me denken aan de grootvader van Wimlex, die op gelijke wijze met het Wereld Natuurfonds onder een hoedje speelde: was hij publiekelijk een van de belangrijkste spreekbuizen voor het WNF wereldwijd, privé genoot de prins-gemaal er maar wat van om met gepaste regelmaat de Afrikaanse steppes onveilig te maken met zijn dubbelloops jachtgeweer. Het WNF kneep even de pandaoogjes toe als Bernhard weer wat jachttrofeeen in Soestdijk aan de muur hing. Mag allemaal, als het geld maar blijft stromen, zeg maar.
Voor het Wereld Natuurfonds is het uiteraard beremooi dat de kleinzoon van deze geldmachine spreekbuis op hun uitnodiging naar het bitterkoude Groenland is gekomen. Hij miste er zelfs de opening van de tentoonstelling over zijn eigen vrouw voor. Dat levert een forse hoeveelheid publiciteit op. Dat met de prins ook de duivel meekwam, in de vorm van precies die bedrijven die door het WNF verantwoordelijk worden gehouden voor het smelten van de ijskappen, mocht de pret niet drukken. De prins noch de milieuclub zag hier enig principieel bezwaar in. Ach, principes zijn ook maar dingen...