Wil de echte PVV opstaan?

Met de uitkomst van het debat over Kunduz kan het minderheidskabinet
meer dan blij zijn! Als er iets gebleken is in de voorbije week, is het
dat politiek voeren op basis van argumentatie nog altijd bestaat.

CDA en VVD enerzijds en de Tweede Kamer anderzijds bedreven optima
forma en met wederzijds respect dualistische politiek jegens elkander.
Zonder meer zichtbaar was dat de 'beste' stuurlui, namelijk die van de
PVV en de PvdA letterlijk en figuurlijk aan de kant stonden. Beide
partijen en de SP hadden zich van te voren ingegraven in electorale
zichtbare modderputjes, maar bleken achteraf tandeloze tijgers te zijn
inzake het bedrijven van hoor en wederhoor. Op zonderlinge wijze, maar
vanuit verschillende invalshoeken waren Wilders en Cohen even 1 pot nat.
In nukkigheid welteverstaan.

Hoewel VVD en PVV naar de buitenwacht toe mooi weer zullen blijven
spelen om de schijn op te houden dat er niets mankeert aan hun
onderlinge verhouding, kan het niet anders dan dat de onderlinge wrevel
toegenomen is. De PVV, toch al niet vies van holle retoriek, zeker
wanneer er verkiezingen om de hoek loeren (PS, d.v. 2 maart) moet
hierbij ook electorale motieven hebben gehad. Laatste geldt overigens
ook voor de PvdA. Deze partij gaf al eerder aan de valse kunst van het
misleiden te verstaan, toen W. Bos vorig jaar keurig georkestreerd het
kabinet liet klappen en J. Cohen als de mislukte verlosser uit z'n rode
hoed toverde. En dat alles vlak voor de raadsverkiezingen. Hoe opzichtig
en hoe faliekant mislukt!

Hoe de relatie zich ook tussen de natuurlijke concurrenten PVV en VVD
zal gaan ontwikkelen, het gedogen ansich door enkel en alleen de PVV
heeft aan glans verloren. De premier van VVD-huize heeft zich een kundig
onderhandelaar getoond door het met andere partijen op een akkoord te
gooien om zo zijn vurige gewenste missie binnen te slepen. Doordat de
getalsmatige politieke verhoudingen in Nederland zo fragiel als maar wat
zijn, komt de kwaliteit van politiek voeren weer meer boven drijven.
Winst!

Nu de PVV aan authenticiteit heeft ingeboet als gedoogpartner van CDA
en VVD, mede door de grilligheid van een Wilders, is het duidelijk dat
de positie van de SGP als natuurlijke junior-gedoogpartner Rutte en
Verhagen er meer toe zal gaan doen. Het is realistisch te
veronderstellen dat dit meer in kwalitatief opzicht, dan in kwantitatief
opzicht zal zijn. SGP-leider Van der Staaij dwong bij vriend en vijand
respect af met zijn bijdrage aan het Kunduz-debat. In meerdere opzichten
is de SGP een betrouwbaar, maar ook kritisch volger van het CDA/VVD
kabinet. In ethisch opzicht houdt men de vinger aan de pols! De
koopzondagen mogen verder op retour als het aan de
staatkundig-gereformeerden ligt en de asiel- en integratie politiek van
minister Leers wordt grotendeels onderschreven, waarbij er specifiek
aandacht is voor politiek vervolgden en onderdrukte christenen in het
speciaal. Internationaal nam de SGP eerder stelling dan de CU om het
kabinet te steunen bij een nieuwe missie in Afghanistan.

Als er in het gedogen van de regeerploeg consistentie te bespeuren
is, is dat meer bij de SGP dan de PVV. Onbegrijpelijk is het nog steeds
dat een seculiere partij als de PVV zich tooit met de veren van het
joods-christelijke en humane erfgoed. De aanwezige 'beschaving'
bijvoorbeeld inzake het pleidooi van Wilders c.s. voor onbeperkte
koopzondagen, verhoudt zich niet met christelijke politiek en is niet
meer dan een dun laagje oppervlakkig vernis. Wilders kan screenen wie
hij wil, zo lang de man enkel en alleen zichzelf vertrouwt en
spreekverboden afkondigt voor zijn kandidaten voor de Provinciale
Statenverkiezingen, is er met de PVV geen christelijk land te bezeilen.
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Wilders niet dus. Inzake
de bestrijding van de islam zwenkt de arm van Geert overigens niet
verder dan de voortuinen van Henk en Ingrid in polderland NL. Op
internationale doortimmerde vergezichten is de PVV nog nooit te
betrappen geweest.

Rechtse christenen en conservatieven hebben wat te kiezen op 2 maart
aanstaande. Kwaliteit zit 'm in ieder geval niet in kwantiteit.