Voor NRC Handelsblad werd hij in 2000 correspondent in India. Dat was de baan die hij altijd al had gewild. Maar hij werd niet de verslaggever die hij had moeten worden. Zelf zei hij daarover dat hij niet naar de plek des onheils ging om een ramp te verslaan, maar juist de andere kant opging. Ramdas kreeg veel kritiek op zijn werk in het land waar zijn wortels lagen. Hij was meer antropoloog dan nieuwsjager. Mooie verhalen leverden zijn paar jaren in India wel op, blijkt uit zijn boek 'Zonder liefde valt best te leven'. Een moeilijke tijd brak aan. Zijn drankzucht nam ernstige vormen aan. Er waren dagen dat hij in een constante roes leek te verkeren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Onmacht maakte zich meester van zijn echtgenote, dochter en zoon, blijkt uit het zeer autobiografische 'Badal'. Zelf voelde hij zich in zijn land van oorsprong een buitenlander, een Surinaamse Hindostaan, een Nederlander, een westerling.