Welke uitgangspunten, kabinet?

Sinds twee dagen heeft NL in navolging van Frankrijk en Duitsland de multiculturele samenleving dood verklaard. Nu de roze zeepbel is doorgeprikt blijft er het vage benoemen van de 'Nederlandse samenleving' over. Was de multiculti onzin van de linkse vrijdenkers al een drama, het niet geestelijk willen of kunnen (!) invullen van een holle frase als 'de Nederlandse samenleving' is een nog groter echec. Wat zijn die uitgangspunten van een Nederlandse samenleving nog?

Sneller en ingrijpender dan ooit verandert Nederland in een seculiere natie waarin geen ruimte meer zal bestaan voor joods-christelijk denken, laat staan het publiekelijk etaleren ervan in samenleving en politiek. Organisaties als Youth for Christ, maar ook een christelijk conservatieve partij als de SGP mogen niet denken dat zij op hun lauweren kunnen rusten. Het seculiere gif doordrenkt Nederland tot in de kleinste haarvaten aan toe en het tempo waarin dat gebeurt is rapper dan rap! De aanvallen zullen venijniger en creatiever worden en de Boze doet zijn invloed meer en meer gelden in partijen als GroenLinks, D66, de PvdA en de VVD. Laten we ons niet vergissen, er is geen aangename luwte te bespeuren en geen adempauze mogelijk. Weet een kleine partij als de SGP nu op bewonderenswaardige wijze dit kabinet bij de les te houden, het zal uitstel van executie zijn. De christelijke invloed is definitief tanende. En wee ons gebeente als partijen als de PvdA, D66 en GL straks van stuivertje wisselen met de huidige wellicht éénmalige regeerploeg. Dan zullen de seculieren op helse wijze hun invloed willen aanwenden en als eerste willen afrekenen met de in hun ogen te belangrijke SGP. Tandenknarsend moeten zij immers nu aanzien hoe de partij van Kees van der Staaij het kabinet in een enigszins aangename wurggreep houdt. D66 met in hun kielzog walgelijke clubs als het COC lopen zich warm. Oppassende waakzaamheid geboden!

Zelfs het CDA wist bij monde van minister Donner deze week in het NOS-journaal niet de uitgangspunten van de Nederlandse samenleving te benoemen. De gereformeerde broeder hield zich natuurlijk onder invloed van de seculiere PVV en de VVD op de vlakte. Dat is een teken aan de wand voor nog meer onheil. Het debat over onverdoofd slachten maakte in de voorbije week al het nodige aan emoties los en alhoewel de Joodse gemeenschap op indrukwekkende wijze act de presence gaf, blijft een kamermeerderheid onder aanvoering van de Partij voor de Dieren, de PVV (hoezo joods-christelijk?!), D66 en Groenlinks van mening dat de opgelegde scheiding van staat en kerk gediend is bij een verbod op onverdoofd slachten. De seculieren kunnen dus wederom een trofee in hun heidense prijzenkast plaatsen. Wederom is er voor christenen en joden een heilig huisje kapot gemaakt. De moslims liften overigens ook mee op dit levensbeschouwelijke verdriet, maar hun aanwezigheid in Nederland is niet van toegevoegd belang in geestelijk opzicht.

Het geestelijk vacuum van Nederland is een feit. Niet langer zijn de leidslieden van dit land in staat een gemeenschappelijke deler te benoemen. Het Kind met het badwater is al zo lang geleden weg gemieterd. Er voor in de plaats is gekomen een niet langer historisch besef van Nederland als natie. Het collectieve geheugen van Nederland is als gatenkaas geworden. Een ratjetoe waarin we met het grootste gemak de goorheid van een gaypride op zelfde hoogte stellen als het zingen van het Wilhelmus. Waarin het geweten van een ambtenaar moet wijken voor een afwijking als het homohuwelijk. Een samenleving waarin je als mens christen mag zijn, behalve in het publieke ambt. En zo kan ik doorgaan met het hekelen van de hypocrisie in een met gif doordesemd Nederland.

In het land van Ooit stonden we als christenen een duidelijk omlijnde samenleving voor. Die samenleving was Nederland. Doch de ketenen van 'gebondenheid' aan Hem moesten af. Vrijheid, blijheid dat was en is het ideaal en pas op als je mijn geestelijke 'vrijheid' durft te bekritiseren. Brrrr! Nederland loopt in geestelijk opzicht op een doodlopende weg. Lam geslagen door hedonisme en het verafgoden van het hier en nu. Te zielig voor woorden. Cultuurrelativisme zien we zelfs binnen christelijke partijen als de CU en het CDA.

Jammer. Gaat het nog ergens naartoe met dit land? Ik blijf u voorlopig het antwoord schuldig. Zoekende laat Hij zich nog steeds vinden. Zochten er maar wat meer mee.

Eerdere columns van mijn hand zijn te lezen op www.BertBrouwer.com.