Wees trendy, haat een Jood

Zwarte zondag, de dag dat het antisemitisme definitief zijn terugkeer vierde in het hart van de Europese beschaving. Of wat daar nog van rest. Jodenhaat is in. We sluiten er onze ogen voor. We ontkennen het, we bagatelliseren, rechtvaardigen, kijken weg. En erger nog, het totale failliet van de beschaafde mens: we halen er onze schouders over op.

Zaterdag, een dag eerder, loopt een man met een Kalasjnikov het Joods Museum  van een Nederlandssprekende stad, die ook nog eens de informele hoofdstad van de Europese Unie is, binnen en opent het vuur. Er vallen vier doden (slechts vier doden, het had veel erger kunnen eindigen) en de man loopt weg alsof er niets is gebeurd. Er worden vier mensen vermoord enkel omdat hun moeder Joods was en het is nauwelijks nog nieuws. De Vlaamse tv onderbrak er haar geplande uitzending niet eens voor, iets wat zij een week eerder wel deed voor de dood van een 73-jarige oud-politicus.

De identiteit van de dader is nog niet bekend en natuurlijk moeten we voorzichtig zijn, maar twijfelt iemand nog aan de motieven van deze copycat van Mohammed Merah? En omdat zij de bui al voelen hangen beginnen op Twitter de Palestijnenknuffelaars de boel alweer goed te praten (oorspronkelijke tweets verwijderd, hier nieuwe, Red.) Over de notoire Jodenhaters op links is al veel gezegd en geschreven (een beschamende traditie die teruggaat tot de terreur van de Rote Armee Faktion) en het lijdt geen twijfel dat de massale immigratie van moslims – tegenwoordig de onbetwiste kampioenen van het antisemitisme – nog talloze gewelddadige “incidenten” (die wij vooral zo moeten blijven noemen, “er is niets aan de hand, mensen”) zal opleveren.

Maar ook de andere kant kan er wat van. Want hoewel er terecht wordt gefocust op het uitzaaiende islamitische antisemitismegezwel, wordt het rechteroog stijf toegedrukt wanneer de Jodenhaters uit bevriende hoek komen. Dat de PVV antisemitisme alleen afwijst als de daders moslim zijn, zien we aan haar innige omhelzing met de Jodenhaters van het Front National en de FPÖ. Geert Wilders kan wel net doen alsof Marine Le Pen afstand heeft gedaan van haar wegens antisemitisme veroordeelde vader, maar dat is natuurlijk flauwekul. Le Pen Sr. is zondag met overmacht gekozen in het nieuwe Europese Parlement, waar hij straks mooi naast Arabist Hans Jansen en zijn andere drie Nederlandse fractiegenoten kan poseren. Laten we hopen dat hij daarbij niet voor de zoveelste maal de moderne Hitlergroet brengt.

Noem mij een naïeve idealist, een Gutmensch of wat u maar wilt, ik weiger dat te doen. Of het nu het trendy islamitisch, Israël-hatend links of ouderwets neonazistisch is - wegkijken, bagatelliseren of goedpraten van antisemitisme is even verwerpelijk. Dus trap niet in Jansens valse dichotomie, de juiste keuze is niet tussen Le Pen en Hamas, de juiste keuze is beide even resoluut van de hand te wijzen en te bestrijden.

Na een weekend waarop vier mensen werden afgeslacht omdat zij Joden waren en Duitsland voor het eerst een Nazi naar het Europese Parlement stuurde, kunnen we niet stil blijven. Toch gebeurt dit, massaal en oorverdovend: de antiracismelobby heeft het te druk (die rotjoden leiden alleen maar af van waar het werkelijk om draait: Zwarte Piet!), de Marokkaanse aangiftefetisjisten gaan niet langs het politiebureau als zij vrijdagmiddag uit de moskee komen en hun zich progressief noemende meelopers kijken wel uit een T-shirt met #ikbenookeenJood aan te trekken. Denken zij misschien stiekem "opgeruimd staat netjes"?