De verloedering van de taal gaat gewoon door. Voor je het weet spreken we op formele evenementen 'straattaal'. Zeggen we dat iets een fatoe was, en geen grap. Hebben we het over patta's, en niet schoenen. De Nederlandse Taalunie, onze letterkundige bewaker tegen onzin, ongein, en literaire inflatie. Neen, dit instituut verraadt de Neerlandse taal zelf. Hans Bennis, de secretaris, legt het uit.
"Voeg je een knipoog toe, dan is direct duidelijk: dit is niet serieus. Het lijkt me dus bij uitstek een leesteken voor bijvoorbeeld een kranteninterview. Het maakt namelijk nogal uit of een politicus iets meent of een geintje maakt."
Ook het 'nieuwe' gebruik van uitroeptekens vindt hij een verrijking voor de Nederlandse taal. "Op Whatsapp plaatsen we drie uitroeptekens als we een woord of zin veel kracht bij willen zetten. Dat kan, denk ik, in formele teksten ook goed werken. Net als de combinatie van uitroep- en vraagteken. Daarmee drukken we een gevoel van verwondering en verbijstering uit dat we anders kennelijk lastig kunnen weergeven."
Hans wijst op het feit dat taal veranderlijk is en dat we open moeten staan voor verandering. Ben ik het volledig mee eens, maar er is een grens. Wat Hans voorstelt, zijn fundamentele veranderingen binnen de Nederlandse taal. Formele documenten en literaire werken en kranten die te werk gaan met emoji's. Ziet u het al voor zich? Het verandert heel het gevoel en de manier van lezen en het genieten van literaire werken. Het verloedert de manier van communiceren en berichtgeving.
Het is geen positieve verandering en meegaan met de tijd, maar een hakbijl in de Stam der Taal. Het haalt het fundament weg hoe wij inhoudelijk en via zinsconstructies proberen om inhoud en emoties over te brengen naar de lezer. Die emoji's versimpelen communicatie, maar maken het ook gelijk informeler en platter. Het is juist de kracht van een schrijver als die gevoelens goed over brengt. Dat kan best zonder emoji's.