Wedergeboorte door Olympische Spelen

Kroonprins Willem Alexander deed onlangs een voor zijn doen ongebruikelijke politieke uitspraak. Hij riep de Nederlandse politieke klasse op vol in te zetten op organisatie van de Spelen van 2028 en het Olympisch project te gebruiken om te komen tot een bredere, ambitieuze visie voor de ontwikkeling van een nieuw Nederland.

„Het is voor Nederland heel belangrijk om weer een visie te hebben, om te kijken waar we op langere termijn naartoe willen met ons land. Het is nu allemaal korte termijn”, aldus de prins. „De Olympische Spelen kunnen als katalysator werken om een langetermijnvisie voor Nederland op te bouwen: wat willen we met onze infrastructuur, onze woningen, onze sport?”

Sommigen in Den Haag mokten verongelijkt over kroonprinselijke bemoeizucht, maar dat doet niets af aan de juistheid van zijn constatering. Ons land is immers nooit af, de noodzaak om te blijven nadenken over de ontwikkeling en uitbouw op termijn is dus altijd aanwezig.

Als de Olympische Spelen van de afgelopen decennia iets hebben laten zien, dan is het wel dat de organisatie ervan de toekomst van een land enorm kan beïnvloeden – zowel ten goede als ten kwade.

Geslaagde Spelen daarentegen kunnen het organiserende land een blijvende economische oppepper geven. Australië profiteert bijvoorbeeld nog altijd van de investeringen in transport en infrastructuur die werden gepleegd in aanloop naar de Spelen van 2000.

De succesvolle Spelen plaatsten het land aan de rand van de aarde bovendien nadrukkelijk in het centrum van de belangstelling van de wereldgemeenschap. In de nasleep ervan stroomden de toeristen en buitenlands investeringskapitaal binnen – daarmee een duurzame impuls van tientallen miljarden dollars gevend aan de Australische economie.

Op basis van de Australische ervaringen constateerde de OESO in 2008 dat organisatie van een mega-evenement als de Olympische Spelen „substantiële positieve financiële en economische gevolgen kan hebben” voor het organiserende land. Belangrijker nog is de uitwerking die succesvolle Spelen kunnen hebben op de geestesgesteldheid van het organiserende land.

Dit Olympisch effect is dezer dagen overduidelijk waarneembaar in het Verenigd Koninkrijk. Het is ondanks de economische crisis een land blakend van zelfvertrouwen, dankzij het besef dat men in staat is gebleken buitengewoon succesvolle Spelen te organiseren.

Op zijn best kunnen de Spelen een organiserend land dus volledig transformeren: qua infrastructuur, qua economische ontwikkeling, ja zelfs qua mentaliteit.

Succesvolle Spelen zijn wat dat betreft een soort renaissancemoment dat het organiserende land in staat stelt zichzelf opnieuw uit te vinden.