Afrika is niet van ons, maar wij westerlingen denken daar graag anders over. We sturen ontwikkelingswerkers, eisen meer democratisering en gooien er meer geld over de schutting dan de monarch van Brunei kan uitgeven. Veel van onze investeringen en hulpprogrammas in Afrika zijn conditioneel: poen voor een vloot BMWs democratie.
En dat vinden de Chinezen even lachwekkend als mensenrechten. Zij kiezen een geheel andere benadering in Afrika. Ze doen de lokale machthebber een oneerbaar voorstel (iets met veul geld en toegang tot een mijn), de man in hilarisch uniform gaat daarmee akkoord, de Chinezen importeren nog meer Chinezen en zetten die aan het werk in de desbetreffende mijn om (onderdelen voor) mobieltjes te delven. China blij, potentaat blij.