We gaan allemaal dood

Tuurlijk, het is begrijpelijk dat mensen hier veel mee bezig zijn. Maar dat het op Facebook, Twitter, WhatsApp, én in het echte leven alleen maar over het nieuwe Chinese coronavirus gaat is wat overdreven. Het is een dodelijk virus. Het is een verschrikkelijk virus. Als je serieuze symptomen ontwikkelt is het echt heel erg: je kunt bijna niet meer ademen... langzaamaan stik je gewoon. Je moet er niet aan denken om zo dood te gaan. En zelfs als je het overleeft heb je mogelijk de rest van je leven longproblemen.

Allemaal waar. Maar laten we één feit niet vergeten: we gaan allemaal dood. Niet vandaag (hopelijk), en ook niet morgen. Maar uiteindelijk is geen van ons onsterfelijk. Als we niet overlijden aan het coronavirus dan aan kanker. Als niet aan kanker dan aan een hartaanval. Als niet aan een hartaanval dan aan ouderdom...

Met deze pandemie moeten we ons daar misschien weer eens goed van bewust worden. De afgelopen decennia hebben we de dood verstopt. We praten er niet over. Mensen worden niet meer in het midden van het dorp of stad begraven. De dood wordt zoveel mogelijk verplaatst buiten ons gezichtsveld.

Door COVID-19 worden we opeens met onze neus op de feiten gedrukt: we gaan dood. Hoeveel maatregelen we ook nemen, hoe zeer we ons best ook doen om gezond te leven, hoe vaak we onze handen ook wassen... uiteindelijk sterven we. En niet alleen wijzelf, maar ook onze partner, kinderen, ouders, grootouders, vrienden, ooms, tantes, neefjes en nichtjes, broers en zussen. Ja, zelfs onze hond gaat dood. Echt waar.

Natuurlijk betekent dit niet dat we de strijd tegen het nieuwe Chinese coronavirus niet serieus moeten nemen. Juist niet! Als je oud en ziek bent is twee weken extra lang leven geweldig. Je kunt dan twee weken langer bij je geliefden zijn. En: het coronavirus doodt ook (relatief) jonge mensen. Mensen die anders nog jaren -- tientallen jaren! -- zouden leven. Nu niet meer. Nu lopen ze al die ervaringen mis die ze anders wél zouden hebben. En, misschien veel erger: hun geliefden moeten hen nu al missen.

Maar toch. Op het moment dat we echt in paniek dreigen te raken... op het moment dat we nauwelijks kunnen slapen omdat we ons zo druk maken over deze pandemie... laat ons op dat moment even mediteren op het onoverkomelijke feit dat we ook zonder dit virus het leven dood beëindigen. En laat ons daar -- aangenomen dat we er alles aan doen om dit virus te bestrijden! -- dan ook vrede mee hebben.